Εαυτός (E΄)

Η ζωή του ανθρώπου μηχανή, ελέγχεται από το τυχαίο, διότι τα πράγματα στην καθημερινή ζωή συμβαίνουν μηχανικά, τυχαία.

Όταν αναπτύξουμε θέληση, παύουμε να είμαστε κάτω από το νόμο του τυχαίου.

Όπως είμαστε τώρα, πάντοτε θα βρισκόμαστε κάτω από μια ορισμένη πιθανότητα του τυχαίου.

Σιγά – σιγά όμως μπορούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες των τυχαίων γεγονότων.

Η θεωρία των τυχαίων γεγονότων είναι απλή:

Συμβαίνουν μόνο όταν ο χώρος είναι κενός, αν ο χώρος είναι κατειλημμένος από συνειδητές πράξεις δεν μπορούν να συμβούν.

Όσο περισσότερο έλεγχο έχουμε στον εαυτό μας, τόσο περισσότερο αλλάζει ο νόμος του τυχαίου.

Όταν σταματήσουν τα εσωτερικά τυχαία γεγονότα μέσα μας, αυτό θα μας κάνει πιο ελεύθερους από τα εξωτερικά τυχαία γεγονότα.

Θέληση σημαίνει απελευθέρωση από τη μηχανική κατάσταση.

Σημείωση Ερμή: Αν και κάθε ανάρτηση της ίδιας ενότητας, γενικά μπορεί να κατανοηθεί από μόνη της, θα ήταν καλύτερο για τον αναγνώστη να τις παρακολουθήσει με την αλφαβητική τους σειρά.

Zεν (A΄)

Ο βουδισμός Ζεν δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε ψυχολογία, ούτε φιλοσοφία, ούτε κάποιο είδος επιστήμης,

- Είναι ένας « δρόμος λύτρωσης».

Η λύτρωση από τη σύμβαση, (ο τρόπος που έχουμε μάθει να ζούμε), δεν συντελείται με την καταπολέμηση της, αλλά με την άρνηση της γοητείας της:

- Με το να την χρησιμοποιεί κανείς και όχι να χρησιμοποιείται απ’ αυτήν.

Η πρακτική εφαρμογή του δρόμου της λύτρωσης αποτελεί μια διαδοχική ανακοπή του εαυτού του καθενός, από κάθε λογής ταύτιση.

Αποβλέπει στην πληρότητα της συνειδητοποίησης από μέρους του ατόμου,

- Ότι δεν είναι αυτό το σώμα, αυτά τα συναισθήματα, αυτές οι σκέψεις, αυτή η συνείδηση.

Η πραγματικότητα της ζωής δεν έχει καμία σχέση με το οποιοδήποτε αντιληπτό αντικείμενο,

Και σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να ταυτιστεί ούτε με κάποια ιδέα, όπως εκείνη του Θεού.

A.Watts

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (H΄)

Όπως στην εμβρυακή κατάσταση του ανθρώπου το έμβρυο περνάει απ’ όλες τις μορφές της οργανικής δομής, από την αμοιβάδα μέχρι τον άνθρωπο,

Έτσι και στη μεταθανάτιο κατάσταση, την εμβρυακή του ψυχικού κόσμου,

Ο γνώστης ή η αρχή της συνείδησης, πριν επανέλθει στην πυκνή ύλη, ζει εμπειρίες καθαρά ψυχικών καταστάσεων.

Οτιδήποτε είναι ορατό και αόρατο,

Είτε Σαμσάρα, (ο κόσμος της γέννησης και του θανάτου, η κατάσταση της σύγχυσης και της άγνοιας, ο κόσμος που ζούμε),

Είτε Νιρβάνα (Λύτρωση, Φώτιση), στη βάση είναι Ένα,

Δηλαδή Σουνιάτα, (Η απόλυτη φύση όλων των εξωτερικών και εσωτερικών φαινομένων),

Με δύο ατραπούς Αβιντίγια – Άγνοια και Βίντγια - Γνώση.

Η Σαμσάρα και η Νιρβάνα είναι οι 2 πόλοι της συνείδησης.

Λάμα Ντάβα Σαντάπ

Εαυτός (Δ΄)

Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχομε και από τις πιο δύσκολες στην καταπολέμηση είναι η πεποίθηση μας ότι μπορούμε και «πράττουμε».

Δεν παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα συμβαίνουν μηχανικά.

Το κακό γίνεται πάντοτε μηχανικά, ενώ το καλό γίνεται πάντα συνειδητά.

Αν προσπαθήσεις να έχεις επίγνωση του εαυτού σου θα δεις ότι δεν μπορείς να το κάνεις.

Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι ότι νομίζουμε πως την έχουμε.

Δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ συνειδητότητα του εαυτού όσο πιστεύει ότι την έχει.

Όλη η ιστορία είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που κοιμούνται….

Άνθρωποι που κοιμούνται:

- Μάχονται, θεσπίζουν νόμους, δείχνουν υπακοή, ή αρνούνται υπακοή σ’ αυτούς.

Για να αναπτυχθούμε πρέπει να ξυπνήσουμε και να παλέψουμε με τη μηχανικότητα μας.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Z΄)

Η ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ζωής και επαναγέννησης ονομάζεται από τους ανθρώπους θάνατος.


Η πλάνη του θανάτου προέρχεται από την ταύτιση του ατόμου με την προσωρινή μεταβατική του μορφή, φυσική, συναισθηματική, νοητική,


Απ’ όπου πηγάζει η λανθασμένη ιδέα ότι υπάρχει ένα προσωπικό, ξεχωριστό εγώ, που ανήκει σε κάποιον και φοβάται να μην το χάσει.


Αν ταυτίζεσαι με το Αιώνιο, το Άφθαρτο φως, τότε ο φόβος του θανάτου διαλύεται σαν σύννεφο μπροστά στον ήλιο που ανατέλλει.


Τότε γνωρίζεις πως οτιδήποτε και αν δεις, ακούσεις, ή αισθανθείς την ώρα της αναχώρησης απ’ αυτή τη ζωή:


- Δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του δικού σου συνειδητού και ασυνείδητου νοητικού περιεχομένου.


Λάμα Αναγκαρίκα Γκοβίντα.

Εαυτός (Γ΄)

Συνειδητότητα είναι ένα ιδιαίτερο είδος επίγνωσης μέσα στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τη δραστηριότητα της διάνοιας.

Είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε σε τέσσερις καταστάσεις συνειδητότητας,

Αλλά έτσι όπως είμαστε χρησιμοποιούμε μόνο τις δύο.

Τη μία όταν είμαστε ξύπνιοι και την άλλη όταν κοιμόμαστε.

Η τρίτη κατάσταση είναι η συνειδητότητα του εαυτού, που οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι την έχουν!

Κατά την παρατήρηση του εαυτού αντιλαμβανόμαστε ότι δεν βρισκόμαστε στην τρίτη κατάσταση συνειδητότητας, ότι ζούμε μόνο στις δύο.

Η τέταρτη κατάσταση είναι η αντικειμενική συνειδητότητα, η οποία είναι απρόσιτη για μας.

Στην τέταρτη κατάσταση φθάνουμε μόνο μέσω της συνειδητότητας του εαυτού.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (ΣΤ΄)

Η ενεργός μνήμη είναι ένα μικρό μόνο μέρος της συνείδησης.

Η υποσυνείδητη μνήμη καταγράφει και διαφυλάσσει κάθε εντύπωση και πείρα του παρελθόντος.

Ο νους δεν μπορεί να ανακαλέσει την υποσυνείδητη μνήμη.

Όμως υπάρχουν άνθρωποι, που με τη αυτοσυγκέντρωση είναι ικανοί να φέρνουν το υποσυνείδητο στην περιοχή της συνείδησης.

Έτσι αντλούν από τον απεριόριστο θησαυρό του υποσυνείδητου, όπου συσσωρεύονται όχι μόνο οι καταγραφές των περασμένων ζωών,

Αλλά και οι καταγραφές του παρελθόντος της φυλής μας.

Εάν όμως τυχαία «άνοιγαν» οι πύλες του υποσυνείδητου ενός ατόμου,

Ο απροετοίμαστος νους θα κατακυριευόταν και θα συντρίβονταν.

Λάμα Αναγκαρίκα Γκοβίντα.

Εαυτός (Β΄)

Για τη μελέτη του εαυτού είναι ανάγκη να μελετήσουμε τις μεθόδους παρατήρησης του εαυτού.

Υπάρχουν τέσσερις λειτουργίες του εαυτού, η διανοητική, η συναισθηματική, η ενστικτώδης και η κινητική.

Οι ενστικτώδεις είναι έμφυτες και αναφέρονται στην εσωτερική λειτουργία του οργανισμού, αναπνοή, λειτουργία καρδιάς, χώνεψη, γεύση, αφή κλπ.

Από τις εξωτερικές κινήσεις μόνο τα απλά αντανακλαστικά ανήκουν στην ενστικτώδη λειτουργία.

Γεννιόμαστε με τις ενστικτώδεις λειτουργίες, ενώ οι κινητικές μαθαίνονται, γράψιμο, ποδήλατο, ακόμα και το βάδισμα.

Η διανοητική λειτουργία, (σκέψη, έχει τη μικρότερη ταχύτητα, ακολουθούν η κινητική, η ενστικτώδης και η συναισθηματική, οι οποίες έχουν περίπου την ίδια ταχύτητα.

Στην παρατήρηση του εαυτού είναι ανάγκη να διαχωρίζομε τις τέσσερις λειτουργίες και να τις ταξινομούμε.

Το δύσκολο είναι ότι ξεχνάμε να παρατηρούμε, γιατί γενικά δε θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Αν μπορείς να θυμάσαι τον εαυτό σου θα είχες τη θέληση να κάνεις ότι θέλεις.

Ανάμνηση του εαυτού σημαίνει έλεγχος των σκέψεων.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Ε΄)

Το κάρμα συνεπάγεται ένα είδος ψυχικής θεωρίας της κληρονομικότητας, καθόσον υπάρχει κληροδότηση ψυχικών χαρακτηριστικών.

Τα αρχέτυπα είναι αιώνια κληρονομούμενες μορφές και ιδέες που δεν έχουν στην αρχή κανένα ειδικό περιεχόμενο.

Αυτό παρουσιάζεται μόνο μέσα στη ζωή του ατόμου, όταν η προσωπική εμπειρία φυλακίζεται μέσα στις μορφές αυτές.

Αν δεν προϋπήρχαν πανομοιότυπα παντού, πως θα μπορούσε να εξηγήσει κανείς το γεγονός στο Μπάρντο ότι «οι νεκροί δεν ξέρουν ότι είναι νεκροί».

Το στρώμα της ασυνείδητης ψυχής, που αποτελείται από αυτές τις παγκόσμιες δυναμικές μορφές είναι το συλλογικό ασυνείδητο.

Η σχιζοφρένεια συνίσταται σε μια καθίζηση του νοητικού επιπέδου, που καταργεί το φυσιολογικό έλεγχο του συνειδητού νου κι έτσι δίνει απεριόριστο χώρο στο παιχνίδι των ασυνείδητων «κυριάρχων».

Ο κόσμος των θεών και των πνευμάτων δεν είναι τίποτα άλλο παρά «το συλλογικό ασυνείδητο» μέσα μας.

Ψυχολογικές Παρατηρήσεις Καρλ Γιούνγκ.

Εαυτός (Α΄)

Ψυχολογία είναι η μελέτη της εφικτής εξέλιξης του ανθρώπου και η μελέτη του εαυτού μας.

Δε χρησιμοποιούμε ούτε ένα μικρό μέρος των ικανοτήτων μας και των δυνάμεων μας.

Έχουμε ένα μεγάλο σπίτι γεμάτο με ωραία έπιπλα, με ένα δωμάτιο βιβλιοθήκης και πολλά άλλα δωμάτια και μένουμε στο υπόγειο.

Μιλάμε πάντα για τον εαυτό μας ως εγώ και υποθέτουμε ότι αναφερόμαστε συνέχεια στο ίδιο πράγμα, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε χωρισμένοι σε εκατοντάδες διαφορετικά εγώ.

Αυτά τα εγώ αλλάζουν συνέχεια, το ένα πνίγει το άλλο, το ένα αντικαθιστά το άλλο και όλη αυτή η πάλη αποτελεί την εσωτερική μας ζωή.

Τα εγώ χωρίζονται σε διάφορες ομάδες, μερικές από τις οποίες ανήκουν στις σωστές διαιρέσεις των λειτουργιών του ανθρώπου.

Μερικές απ’ αυτές είναι εντελώς τεχνητές και δημιουργούνται από ορισμένες φανταστικές ιδέες που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του.

Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε αίσθηση, κάθε επιθυμία, κάθε μ’ αρέσει, ή δεν μ’ αρέσει είναι ένα εγώ.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Δ΄)

Στο ασυνείδητο βρίσκονται αποθηκευμένα τα αρχεία ολόκληρου του παρελθόντος της ανθρωπότητας.

Ο «δότης» όλων των «δεδομένων» πραγμάτων κατοικεί μέσα μας.

Η ζωική φύση του ανθρώπου τον κάνει να αντιστέκεται στο ότι ο ίδιος είναι ο δημιουργός των καταστάσεων του.

Η λύτρωση είναι ένας χωρισμός και μια απελευθέρωση, από την προηγούμενη κατάσταση του σκότους και την ασυνειδησία, που οδηγεί σε μια κατάσταση φωτίσεως και ελευθερίας.

Οι ψυχαναλυτές ποτέ δεν πήγαν πιο πίσω από καθαρά εικαστικά ίχνη ενδομήτριων εμπειριών.

Ακόμη και το περίφημο «τραύμα της γέννησης», δεν μπορεί να εξηγήσει τίποτα περισσότερο από την υπόθεση ότι:

- Η ζωή είναι μια αρρώστια με κακή πρόγνωση γιατί αποτέλεσμα είναι πάντα ο θάνατος.

Όποιος εισχωρήσει στο ασυνείδητο με καθαρά βιολογικές υποθέσεις, θα κολλήσει στην ενστικτώδη σφαίρα.

Δε θα μπορέσει να προχωρήσει πιο πέρα, γιατί θα έλκεται συνεχώς πίσω στη φυσική ύπαρξη.

Ο λογικός δυτικός νους, με τη βοήθεια της ψυχανάλυσης, προχώρησε στο «νευρωτισμό του Μπάρντο».

Έφθασε εκεί σ’ ένα αναπόφευκτο εμπόδιο, χάρις στην αβασάνιστη παραδοχή ότι κάθε τι το ψυχολογικό είναι υποκειμενικό και προσωπικό.

Ψυχολογικές Παρατηρήσεις Καρλ Γιούνγκ.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (ΣΤ΄)

Όταν δεν βρισκόμαστε σε σύγκρουση μέσα μας, δε βρισκόμαστε σε σύγκρουση ούτε εξωτερικά.

Εσύ κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι για τον πόλεμο και μπορούμε να τον σταματήσουμε:

Αν μεταμορφώσουμε τους εαυτούς μας, που είναι η αιτία πολέμου.

Χωρίς τη μεταμόρφωση του εαυτού μας θα υπάρχουν αναγκαστικά:

- Εθνικοί, φυλετικοί και ιδεολογικοί ανταγωνισμοί.

- Ο πολλαπλασιασμός των όπλων και των στρατιωτών.

- Όλες οι βαναυσότητες, που οδηγούν στην οργανωμένη σφαγή (των πολέμων).

Ζω ειρηνικά σημαίνει ότι δε δημιουργώ ανταγωνισμό.

Η ειρήνη έρχεται μόνο όταν ο καθένας έχει την ειρήνη μέσα του.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Γ΄)

Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών δίνει οδηγίες στο νεκρό κατά την περίοδο υπάρξεως του στο Μπάρντο.

Η κατάσταση Μπάρντο, συμβολικά περιγράφεται σαν μια ενδιάμεση κατάσταση διαρκείας 49 ημερών, μεταξύ ζωής και επαναγέννησης.

Διακρίνεται σε 3 μέρη:

- Τσικχάι Μπάρντο, περιγράφει τα ψυχικά γεγονότα τη στιγμή του θανάτου.

- Τσογίντ Μπάρντο, ασχολείται με την ονειρική κατάσταση που επέρχεται αμέσως μετά το θάνατο και με ότι ονομάζεται «καρμικές πλάνες».

- Σίντπα Μπάρντο, αφορά στην εμφάνιση του ενστίκτου για γέννηση και στα γεγονότα προ της γέννησης.

Η κάθοδος δείχνει την αποξένωση της συνείδησης από τις λυτρωτικές αλήθειες, καθώς πλησιάζει όλο και περισσότερο στη φυσική επαναγέννηση.

Ο σκοπός των οδηγιών είναι να καθηλώσει την προσοχή του νεκρού:

- Σε κάθε διαδοχικό στάδιο πλάνης κι εμπλοκής,

- Στη δυνατότητα της απελευθέρωσης, που υπάρχει πάντα και

- Να του εξηγήσει τη φύση των οραμάτων του.

Ψυχολογικές Παρατηρήσεις Καρλ Γιούνγκ.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (E΄)

Μπορούμε να προκαλέσουμε στην ίδια την ουσία της ύπαρξης μας μια ψυχολογική

μεταλλαγή,

(χωρίς καμία εξωτερική επίδραση, πειθώ, κάποιο φόβο τιμωρίας και όλες τις άλλες εκδηλώσεις της φύσης μας, με τις οποίες έχουμε κτίσει τη σάπια κοινωνία στην οποία ζούμε),

Έτσι ώστε να πάψουμε να είμαστε αγχώδεις, φοβισμένοι, ανταγωνιστικοί, φθονεροί, άπληστοι, βάρβαροι, βίαιοι;

Το να πραγματοποιήσεις ένα διαφορετικό τρόπο ζωής σημαίνει:

- Να τον πραγματοποιήσεις όχι στους άλλους, αλλά στον εαυτό σου, διότι ο άλλος είναι εσύ.

Δεν υπάρχει εμείς κι αυτοί, υπάρχει μόνο εμείς.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για τους άλλους, αν δεν κάνεις πρώτα κάτι για τον εαυτό σου.

Οι συνθήκες είναι δυνατό να ελεγχθούν από εμάς γιατί,

- Εμείς δημιουργούμε αυτές τις συνθήκες και η κοινωνία είναι το προϊόν των σχέσεων μας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Β΄)

Είναι αφάνταστα πολύτιμο να γνωρίζει κανείς πώς να συναπαντήσει σωστά το θάνατο, όταν αυτός έλθει.

Υπάρχει πλήρης, σε μια εν δυνάμει συνείδηση, η μνήμη ενός παρελθόντος ξεχασμένου, το οποίο ανήκει στον καθένα από μας που βρίσκεται ενσαρκωμένος.

Είμαστε ένα με κάθε τι που υπάρχει σε κάθε κατάσταση αισθανόμενης ύπαρξης:

- Από τους χαμηλότερους κόσμους του πόνου μέχρι τις ύψιστες καταστάσεις της μακαριότητας και της φώτισης.

Η θεωρία της επαναγέννησης συνεπάγεται μια επιστημονική επέκταση και διόρθωση της δαρβινικής αντίληψης περί εξέλιξης:

– Ότι δηλαδή μόνο με το πέρασμα από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, ο άνθρωπος φθάνει στην ψυχική και πνευματική εκείνη σφαίρα της προορισμένης τελειότητας.

Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών περιγράφει μια μυητική διαδικασία, που σκοπεύει ν’ αποκαταστήσει την ψυχή στη θεότητα που έχασε με τη γέννηση.

Όποιος ακολουθεί την εσωτερική διδασκαλία έρχεται αυτόματα σ’ επαφή με πολύ καθορισμένες ψυχικές δυνάμεις.

Δεν πρέπει να ξοδέψεις σε άχρηστα έργα του κόσμου αυτού την υπέρτατη ευκαιρία που σου δόθηκε με την ανθρώπινη γέννηση:

- Και να φύγεις με άδεια τα πνευματικά σου χέρια, από τη ζωή αυτή.

Σχόλια Β.Γ. Έβανς Γουέντζ

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (Δ΄)

Αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους:

- Δεν θα είναι εθνικιστές και δε θα ταυτίζονται με καμιά χώρα.

- Δεν θα ανήκουν σε καμία θρησκεία.

- Θα καταλάβουν ποια είναι η ορθή σχέση τους με την ιδιοκτησία.

Γιατί:

- Η λατρεία του κράτους φέρνει πόλεμο, που σκοτώνει ή ακρωτηριάζει τα παιδιά τους.

- Το δόγμα και η πίστη διαιρούν τους ανθρώπους σε αλληλοσυγκρουόμενες παρατάξεις.

- Το κτητικό ένστικτο έχει δώσει στην ιδιοκτησία μια τεράστια και ψεύτικη σημασία, η οποία καταστρέφει τον κόσμο.

Όλοι μας έχομε συμβάλλει με τη βία μας στην κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος.

Όλες οι επαναστάσεις βασίστηκαν στη βία, η γαλλική, η κομμουνιστική κλπ και όλες κατέληξαν στην τυραννία , ή στη γραφειοκρατία.





Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Η΄)

Το σώμα είναι σύνθεση στοιχείων, που διαλύονται με το θάνατο και επιστρέφουν στα στοιχεία τους.

Ουσιαστικά είμαστε τα ίδια υλικά με τα φυτά και τα ζώα,

Και αυτά τα στοιχεία δε χάνονται ποτέ, αυτή η ύλη δε χάνεται ποτέ,

Αλλά μετασχηματίζεται σε νέες συνθέσεις, σε νέα όντα.

Το εγώ είναι μόνο μια εικόνα, ένα φαινόμενο, μια σύνθεση από ψεύτικα στοιχεία.

Ο θάνατος του εγώ, η διάλυση των στοιχείων του είναι η προϋπόθεση για το ξαναβλάστημα της ουσίας μας.

Ο φόβος είναι σκοτάδι κι ο θάνατος είναι φως.

Το να παρατηρείς την κίνηση του φόβου μέσα σου, να μένεις ολοκληρωτικά μαζί του χωρίς καμιά κίνηση της σκέψης,

Αυτό είναι ολοκληρωτικό τελείωμα του φόβου.

Ο θάνατος είναι ένα τελείωμα και έχει εξαιρετική σημασία στη ζωή.

Όχι ότι το φυσικό σώμα δεν πρόκειται να καταστραφεί,

Αλλά υπάρχει ελευθερία από το φόβο του ότι δεν είναι δυνατό να συνεχιστείς.

Θάνατος είναι να ζεις ελεύθερος από οποιαδήποτε προσκόλληση, να ζεις και να πεθαίνεις κάθε στιγμή.

Το να ζεις είναι η τέχνη της ζωής και του θανάτου μαζί.

Αυτό γεννά απίστευτη αγάπη.

Να ζεις χωρίς ψυχολογικό αύριο, είναι ο πιο υγιής τρόπος ζωής.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Α΄)

Η κατάσταση του Μπάρντο είναι η μετά θάνατον ονειρική κατάσταση, που ακολουθεί την κατάσταση της ζωής στη γη.

Ο στόχος της Θιβετανικής Βίβλου των Νεκρών είναι ν’ αφυπνίσει τον ονειρευόμενο στην πραγματικότητα:


- Την υπερκόσμια κατάσταση συνείδησης, τη Φώτιση εξαφανίζοντας όλους τους δεσμούς της σανγκσαρικής, (απατηλής-γήινης) ύπαρξης.


Η ζωή αποκτά την αληθινή της σημασία, μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη,


Όχι σαν πιθανότητα αλλά σαν βεβαιότητα, της μετά θάνατο ζωής.


Η γήινη παρουσία αποτελεί ένα μέρος και όχι την αρχή και το τέλος της ζωής.


Ο Σωκράτης είχε ενορατικά αντιληφθεί ότι οι ζωντανοί έρχονται από τους νεκρούς.


Ο υπέρτατος στόχος του ανθρώπου είναι η υπέρβαση του παροδικού.

Σχόλια Β.Γ. Έβανς Γουέντζ.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (Γ΄)

Ο "πολιτισμός" του ανθρώπου στηρίζεται πάνω στη βία και επομένως ερωτοτροπεί με το θάνατο.

Εφόσον λατρεύουμε τη δύναμη, η βία θα αποτελεί τον τρόπο της ζωής μας.

Οι αιτίες πολέμου είναι:

- Η επιθυμία για απόκτηση δύναμης, θέσης, γοήτρου, χρημάτων.

- Η λατρεία της οργανωμένης θρησκείας και δόγματος.

- Η αρρώστια του εθνικισμού.

Ο πόλεμος είναι μια οργανωμένη μαζική δολοφονία και αποτελεί:

- Μια θεαματική αιματηρή προβολή της καθημερινής μας ζωής.

Ο πόλεμος είναι πιο θεαματικός, πιο αιματηρός και πιο καταστρεπτικός:

- Γιατί είναι το ομαδικό αποτέλεσμα της ατομικής μας δράσης.

Είμαστε υπεύθυνοι ο καθένας μας για κάθε πόλεμο λόγω:

- Της δικιάς μας επιθετικότητας.

- Του εγωισμού μας.

- Των ιδανικών μας.

- Των θεών μας.

- Του εθνικισμού μας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Ζ΄)

Τι συμβαίνει όταν ένας σπόρος φυτεύεται;

- Σαπίζει και πεθαίνει. Αυτό είναι ο θάνατος του σπόρου, που όμως δίνει ζωή σε ένα νέο φυτό.

- Ο θάνατος μετατρέπεται σε ζωή.

Ο σπόρος, όταν σαπίσει αποσυντίθεται σε διάφορα στοιχεία, μαγνήσιο, φώσφορο κλπ, που από μόνα τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν ζωή.

Κάτι υπάρχει μέσα στο σπόρο, ας το πούμε ουσία, που κρατά το σπόρο σε σύνθεση και ζωή,

Και που όταν ο σπόρος πεθαίνει και αποσυντίθεται, αυτό δίνει ζωή σ’ ένα νέο φυτό.

Η ουσία του σπόρου είναι κάτι το αθάνατο.

Βλέπουμε ότι ο θάνατος του σπόρου, η αποσύνθεση του,

Είναι η προϋπόθεση για να μπορέσει η ουσία του να δώσει ζωή σ’ ένα νέο φυτό.

Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ζωή και θάνατος αντιθετικά, αλλά ότι το ένα προϋποθέτει το άλλο.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (Β΄)

Οι πλούσιοι ζουν σε μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα εντελώς δική τους. Όσο καλλιεργημένοι, εξευγενισμένοι και αν είναι:

- Στέκουν σε μια αδιαπέραστη και γεμάτη αυτοπεποίθηση απόσταση και έχουν την βεβαιότητα και σκληρότητα, που είναι δύσκολο να διαλυθεί.

- Δεν κατέχουν τον πλούτο, αλλά κατέχονται απ’ αυτόν, που είναι χειρότερο και από το θάνατο.

- Η φιλανθρωπία τους είναι αλαζονεία.


Για να συγκεντρώσεις πλούτο:

- Πρέπει να κάνεις κακό.

-Να είσαι σκληρός και καθόλου γενναιόδωρος.

- Πρέπει να υπάρχει:

- Ασπλαχνία.

- Πονηρός υπολογισμός.

- Ατιμία.

- Αναζήτηση δύναμης.

- Εγωκεντρική δράση, που απλά καλύπτεται από εύηχες λέξεις όπως ευθύνη, καθήκον, απόδοση, δικαιώματα.

Ο "επιτυχημένος" άνθρωπος είναι:

- Σκληρός, κλεισμένος στον εαυτό του.

- Φορτωμένος με την ίδια του τη σπουδαιότητα, με τις ευθύνες του, τις επιτεύξεις του και τις αναμνήσεις του.

Η επιθυμία για επιτυχία είναι επιθυμία για κυριαρχία.

Ο άνθρωπος ο πλούσιος σε αγαθά, ο πλούσιος σε "γνώσεις" και "πεποιθήσεις", ποτέ δε θα γνωρίσει κάτι άλλο από σκοτάδι και θα είναι το κέντρο κάθε κακού και αθλιότητας.

Ο νοήμων άνθρωπος, επειδή είναι ευχαριστημένος με τα λίγα, είναι ελεύθερος από τα πολλά αποκτήματα.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (ΣΤ΄)

Εμείς έχουμε δημιουργήσει το χρόνο, (τον ψυχολογικό χρόνο), σαν ελπίδα, σαν επίτευξη.

Η αλήθεια είναι, ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Δημιουργούμε μια διαίρεση ανάμεσα στη ζωή μας, μέσα στη συνείδηση μας και στο μακρινό μέλλον υπάρχει ο θάνατος.

Δηλαδή ενώ ζούμε με όλα τα προβλήματα:

Ο θάνατος είναι κάτι που θα έπρεπε να αποφύγουμε, ν’ αναβάλλουμε, να τον τοποθετήσουμε πολύ μακριά...

Το να παρατηρήσουμε συνολικά την όλη κίνηση της ζωής σημαίνει να ζούμε και τη ζωή και το θάνατο.

Ο θάνατος είναι το τέλος:

- Του κάθε τι που ξέρεις.

- Της κάθε προσκόλλησης - εξάρτησης.

- Όλων των χρημάτων και αποκτημάτων που έχεις μαζέψει και που δε μπορείς να πάρεις μαζί σου.

Μπορεί να προσποιείσαι ότι έχεις μέσα σου κάποιο υψηλότερο πνεύμα, το άτμαν, την ψυχή, κάτι αιώνιο,

Αλλά όλα αυτά έχουν συναρμολογηθεί από τη σκέψη.

Είναι το εγώ σου στο οποίο είσαι προσδεμένος.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Ζ΄)

Ο ζήλος στο να διατηρήσομε υψηλές αρμοδιότητες διαρκεί πολύ περισσότερο από την ικανότητα να τις εκπληρώσουμε.


Είναι άραγε τόσο ευχάριστο να πεθαίνεις εν μέσω καθηκόντων;

Αφιέρωσε λίγο από το χρόνο σου για σένα τον ίδιο.

Δεν καλείσαι σε μια στείρα και απαθή ανάπαυλα,

Ούτε να βυθίσεις ότι ζωτικό έχεις μέσα σου στον ύπνο και σε διασκεδάσεις. Αυτό δεν είναι ανάπαυλα.

Θα ανακαλύψεις στόχους πιο ευρείς από όλους αυτούς στους οποίους αφιέρωσες την ενεργητικότητα σου,

Τους οποίους θα μπορέσεις να εκπληρώσεις στην απομόνωση και την ηρεμία.

Είναι προτιμότερο να διαχειρίζεται κανείς τη ζωή του από τη διαχείριση του κράτους.

Γίνε κύριος του εαυτού σου χάρη σε πιο ήρεμες, πιο σίγουρες δραστηριότητες.

Τι είναι αυτό που κρατά μετέωρα, στο κέντρο του διαστήματος, τα πιο βαριά μέρη αυτού του κόσμου;

Σταμάτησε επιτέλους να καρφώνεις τα μάτια σου στη γη και στρέψε νοητά το βλέμμα σου σε όλα αυτά.

Σ’ αυτό το είδος ζωής σε περιμένουν:

- Η αγάπη.

- Το να κάνεις την αρετή πράξη.

- Το να ξεχνάς τα πάθη.

- Το να αποκτήσεις συναίσθηση της ζωής και του θανάτου.

Με απώτερο σκοπό την απόλυτη γαλήνη της ψυχής σου.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (A΄)

Η εξωτερική κοινωνική δομή είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής ψυχολογικής δομής των ανθρώπινων σχέσεων.

Δημιουργούμε την κοινωνία και η κοινωνία μας διαμορφώνει.

Καθένας από μας είναι η «αποθήκη» όλου του παρελθόντος. Όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι γραμμένη μέσα μας.

Το άτομο έχει μέσα του όλη την ανθρωπότητα.

Ζούμε με ιδέες, θεωρίες, σύμβολα και εικόνες που έχομε σχηματίσει για τους εαυτούς μας και τους άλλους,

Οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και έτσι υπάρχει η σύγκρουση.

Ο άνθρωπος έχει δεχτεί τη σύγκρουση σαν ένα κομμάτι της καθημερινής ύπαρξης του γιατί:

- Έχει δεχτεί τον ανταγωνισμό, τη ζήλεια, την πλεονεξία, τη απληστία και την επιθετικότητα σαν φυσικό τρόπο ζωής.

Η φιλοδοξία και ο ανταγωνισμός είναι μια έκφραση της σκληρότητας και της επιθετικότητας.

Η επιβολή και η αποδοχή της αυθεντίας είναι ενδείξεις βίας.

Η συμμόρφωση και η μίμηση είναι ενδείξεις βίας.

Η σύγκριση γεννά φθόνο, εχθρότητα και μίσος.

Όταν συμμορφώνεσαι σ’ ένα υπόδειγμα, ιδεολογικό, πολιτικό, θρησκευτικό, δεν είσαι ποτέ ελεύθερος γιατί:

- Πάντοτε λειτουργείς μέσα στα όρια του προτύπου.

Το πρότυπο γίνεται ιδεολογία, αυθεντία και υπάρχει αντίφαση και σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτό που είσαι και στο υπόδειγμα.

Ο άνθρωπος εκπαιδεύεται να ζει μέσα σ’ αυτό το πεδίο σύγκρουσης:

- Λόγω αυτών των υποδειγμάτων, των ιδανικών, των ιδεολογιών, των πίστεων, των πεποιθήσεων.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Ε΄)

Αν δεν υπήρχε αύριο, αν υπήρχε μόνο το τώρα, ο φόβος σαν κίνηση σκέψης, θα έπαιρνε τέλος.

Μπορούμε να αντιμετωπίσομε ένα γεγονός, μόνο στο παρόν.

Ο θάνατος περπατάει κάθε μέρα γύρω σου. Είναι δυνατό να τον συναντήσεις τόσο ολοκληρωτικά, που να μην δημιουργεί κανένα πρόβλημα;

Για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσουν να λειτουργούν όλα τα πιστεύω, οι ελπίδες και οι φόβοι.

Θάνατος είναι μια λέξη και είναι η λέξη, η εικόνα, που δημιουργεί το φόβο.

Μπορείς να κοιτάξεις το θάνατο, χωρίς την εικόνα του θανάτου;

Όσο υπάρχει αυτή η εικόνα, η σκέψη θα δημιουργεί πάντα φόβο.

Και τότε, ή λογικοποιείς το φόβο σου για το θάνατο και χτίζεις άμυνες εναντίον του αναπόφευκτου,

Ή εφευρίσκεις αναρίθμητα πιστεύω για να σε προστατεύουν από το φόβο του θανάτου.

Έχεις ξεχωρίσει το ζω από το πεθαίνω και έτσι δημιουργείται ο φόβος.

Η ζωή μας είναι η καθημερινή μας λύπη, η πίκρα, η σύγχυση, με στιγμές μόνο ευτυχίας.

Και είναι αυτό που ονομάζομε ζωή και φοβόμαστε να πεθάνομε, που σημαίνει να σταματήσομε αυτή τη μιζέρια.

Προτιμούμε να προσκολληθούμε στο γνωστό, (το σπίτι μας, τα έπιπλα μας, τη δουλειά μας, τη φήμη μας, τη μοναξιά μας, τους θεούς μας κλπ),

Παρά να αντιμετωπίσομε το άγνωστο.

Νομίζομε ότι η ζωή είναι πάντα στο παρόν και ο θάνατος είναι κάτι που μας περιμένει σ’ ένα μακρινό χρόνο.

Αλλά ο θάνατος είναι περιέργως όπως η ζωή, όταν ξέρομε να ζούμε.

Για να ζεις ολοκληρωτικά, συνολικά κάθε μέρα, πρέπει να πεθαίνει κάθε τι από χτες.

Αλλιώς ζεις μηχανικά και ένα μηχανικό μυαλό δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τι είναι αγάπη και τι είναι ελευθερία.

Το να πεθαίνεις είναι το να έχεις ένα μυαλό τελείως άδειο από τις καθημερινές επιθυμίες, ικανοποιήσεις και αγωνίες σου.

Ο θάνατος είναι μια ανανέωση στην οποία η σκέψη δε λειτουργεί καθόλου.

Η ελευθερία από το γνωστό είναι ο θάνατος, η πραγματική ζωή.

Το να πεθαίνεις κάθε μέρα, κάθε στιγμή, είναι η άχρονη ύπαρξη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (ΣΤ΄)

Ευτυχισμένος είναι αυτός που έχει συνείδηση της κατάστασης του.

Η ζωή των πολυάσχολων ανθρώπων είναι άθλια.

Πιο άθλια ακόμα όμως είναι η ζωή εκείνων που βρίσκονται στην υπηρεσία των πολυάσχολων,

Που κοιμούνται με το ρυθμό κάποιου άλλου, που είναι κάτω από τις εντολές άλλων.

Αν αυτοί θέλουν να μάθουν πόσο σύντομη είναι η ζωή, δεν έχουν παρά να σκεφθούν το μειωμένο τμήμα της που τους αντιστοιχεί.

Όταν συναντήσεις κάποιον κάτω από τη μεγαλοπρέπεια της τηβέννου, ή άλλο διάσημο πολιτικό, μη ζηλέψεις.

Όλα αυτά τα απέκτησαν με αντίτιμο την ίδια τους τη ζωή.

Μερικοί, αφού σκαρφάλωσαν στο βάθρο των τιμών τους, με τίμημα χίλιες ατιμίες,

Συνειδητοποίησαν αίφνης, μέσα στη δυστυχία, ότι αυτό για το οποίο κοπίασαν δεν ήταν παρά το επιτύμβιο μνημείο τους.

Άλλοι έχασαν τη ζωή τους πολύ πριν φτάσουν στο απόγειο των φιλοδοξιών τους.

Θεός (Z΄)

Οι ιεροτελεστίες, οι επαναλήψεις ψαλμών, φράσεων κλπ, αποκοιμίζουν το νου και αποκτάται η πείρα ορισμένων πραγμάτων, τα οποία όμως είναι προβολές αυτών που έχει μάθει, που έχει διδαχθεί και κατηχηθεί και είναι ψευδαίσθηση.

Η πείρα της πραγματικότητας δεν έρχεται με την εξάσκηση και την επανάληψη. Αυτό που απαντά όταν προσεύχεσαι είναι το υποσυνείδητο.

Η αλήθεια εμφανίζεται όταν επέρχεται πλήρες σταμάτημα της σκέψης.

Η σκέψη παύει μόνο όταν ο εαυτός απουσιάζει, όταν ο νους πάψει να δημιουργεί, μένει μόνος, δηλαδή, όταν δεν είναι σκλαβωμένος μέσα στις ίδιες του τις επιδιώξεις.

Εάν ψυχολογικά δε φοβόσουν καθόλου, αν δεν είχες κανένα φόβο,

Τότε δε θα είχες θεούς, δε θα είχες σύμβολα να λατρεύεις, ούτε προσωπικότητες να θαυμάζεις και τότε θα ήσουνα ψυχολογικά ελεύθερος.

Ένας άνθρωπος που ζητά ειρήνη και θέλει να δημιουργήσει ένα καινούργιο κόσμο, ένα ευτυχισμένο κόσμο, ασφαλώς δε μπορεί να απομονώνει τον εαυτό του, μέσω οποιασδήποτε μορφής πίστεως, ή πεποιθήσεως.

Ένα ελεύθερο πλάσμα δεν μπορεί ποτέ να νοιώσει ότι ανήκει σε κάποια χώρα, τάξη, ή τρόπο σκέψης.

Ελευθερία σημαίνει ελευθερία σε κάθε επίπεδο, πέρα για πέρα, χωρίς ψυχολογικές συγκρούσεις μέσα σου.

Η μεγάλη δύναμη δεν έρχεται μέσα από την προσευχή, την πίστη, την ψευδαίσθηση.

Έρχεται μέσα από τη διαύγεια, μέσα από το νου που μπορεί να δει ξεκάθαρα.

Αν είσαι πλήρως ελεύθερος από κάθε προσκόλληση αυτό σου δίνει τη δύναμη της αγάπης κι αυτή μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα απ’ όλες τις προσευχές.

Όταν υπάρχει αγάπη, που είναι η ίδια η αιωνιότης, τότε δεν υπάρχει αναζήτηση για το Θεό, γιατί αγάπη είναι ο Θεός.

Θάνατος – Φόβος (Δ΄)

Υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στο θάνατο, εκτός από το ότι ο φυσικός οργανισμός φθάνει σ’ ένα τέλος.

Είναι το τέλος που έρχεται ψυχολογικά στο εγώ:

Που συσσώρευσε γνώση, υπέφερε, έζησε με μνήμες ευχαρίστησης και πόνου, με τις ψυχολογικές συγκρούσεις, με πράγματα που θέλησε να κάνει και δεν έκανε κλπ.

Αυτό φοβάσαι πραγματικά και όχι εκείνο που βρίσκεται πέρα από τον θάνατο.

Φοβάσαι μήπως πάρει τέλος, αυτό που ξέρεις, αυτό που «είσαι», το γνωστό.

Δηλαδή το σπίτι σου, η οικογένεια σου, οι ιδέες σου, τ’ αποκτήματα σου, τα οποία τα ταύτισες με τον εαυτό σου.

Όταν αυτά χαθούν, νοιώθεις εντελώς απομονωμένος, Μόνος και αυτό είναι που φοβάσαι.

Αυτό είναι μια μορφή θανάτου κι αυτός είναι ο Μόνος Θάνατος.

Μόνο ένας νους που πετά καθημερινά όλα τα φορτία του, που τελειώνει κάθε πρόβλημα κάθε μέρα είναι ένας νους που ζει την αιωνιότητα.

Τότε η ζωή έχει ένα εντελώς άλλο νόημα.

Κάνε το και θα ανακαλύψεις τι εκπληκτικά πράγματα συμβαίνουν.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι

Έρωτας και Ευχαρίστηση

Ο έρωτας παίζει ένα εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο στη ζωή, γιατί είναι ίσως η μόνη βαθειά από πρώτο χέρι εμπειρία.

Ο έρωτας είναι η μια μοναδική εμπειρία στην οποία συνυπάρχουν ελευθερία και ένταση.

Για εκείνη την ώρα, εκείνη τη στιγμή, ξεχνάς τον εαυτό σου.

Σ’ αυτή την πράξη, εκείνα τα μερικά δευτερόλεπτα που είναι τόσο όμορφα, αφήνεσαι, παραδίδεσαι, κυριεύεσαι και προσκολλάσαι.

Αλλά η προσκόλληση στον έρωτα γίνεται σκλαβιά γιατί διαρκώς απαιτεί τη συνέχισης της.

Έτσι ο άνθρωπος γνωρίζει το σεξ της σκέψης, που είναι το αναμάσημα της ευχαρίστησης και της επανάληψης της.

Η γενετήσια ορμή δε γεννάει τη σκέψη, είναι η σκέψη που την αιχμαλωτίζει, την χρησιμοποιεί και πλάθει εικόνες απ’ αυτή την ορμή και τότε η βιολογική ορμή γίνεται σκλάβα στη σκέψη.

Είναι η σκέψη που γεννά την ορμή πολλές φορές. Η σκέψη παράγει την απόλαυση.

Το να σκέπτεσαι γύρω από το σεξ γίνεται λαγνεία. Πόθος πριν και μετά το σεξ είναι λαγνεία.

Το συνεχές κυνήγι της ευχαρίστησης και της απόλαυσης, ή η καταστολή τους, φθείρουν την ποιότητα του νου.

Πρέπει να κοιτάζεις το σεξ, όπως και κάθε τι, με καθαρά μάτια, χωρίς τη μνήμη του χθες και τότε το σεξ δεν γίνεται πρόβλημα.

Είμαστε όλοι πιασμένοι βαθιά στην αναζήτηση της ευχαρίστησης. Η ευχαρίστηση είναι η δομή της κοινωνίας.

Δεν καταδικάζεται η ευχαρίστηση, ούτε λέμε ότι είναι σωστή, ή λάθος, αλλά όταν την επιζητείς, ας το κάνεις ξέροντας ότι ψάχνοντας την ευχαρίστηση θα βρίσκεις αναπόφευκτα και τη σκιά της, τον πόνο.

Είναι ο αγώνας να επαναλάβεις και να παρατείνεις την ευχαρίστηση που τη μετατρέπει σε πόνο.

Αν θέλεις να τελειώσεις με την ευχαρίστηση, που σημαίνει να τελειώσεις και με τον πόνο, πρέπει να δείξεις ολοκληρωτική προσοχή σ' όλο το οικοδόμημα της ευχαρίστησης.

Να δεις όλο το νόημα και τη σημασία της ευχαρίστησης και τότε θα έχεις ευτυχισμένη ζωή.

Η ευτυχία δεν ανήκει στο χθες, δεν είναι προϊόν χρόνου. Δεν υπάρχει ευτυχία στο μέλλον ή στο παρελθόν, παρά μόνο στην κίνηση του παρόντος, στην άχρονη κατάσταση.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Ε΄)

Περιφρονούμε το πιο πολύτιμο πράγμα…

Επειδή ξεγελιόμαστε ότι ο χρόνος δεν είναι υλικό αγαθό και ότι διατίθεται δωρεάν.

Αν υπήρχε τρόπος να δείξουμε μπροστά στα μάτια του καθενός πόσα είναι τα χρόνια που του έχουν μείνει να ζήσει,

Θα τον έπιανε τρέμουλο βλέποντας πόσο λίγα του απομένουν και θα βλέπατε με πόση φειδώ θα τα διαχειριζόταν.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να βάλει στη θέση τους τα χρόνια που έχασες.

Και κανένας δεν μπορεί να σου δώσει πίσω τη ζωή σου.

Είτε είσαι βασιλιάς, είτε ο τελευταίος υπήκοος:

- Τα χρόνια θα εξακολουθήσουν τη ροή τους, χωρίς επιστροφή, ούτε στάση.

- Χωρίς τίποτα να επιβραδύνει την ταχύτητα τους.

Αυτοί που έζησαν τη ζωή τους χωρίς το κυνήγι του οφέλους,

Έζησαν μια πολύ μεγαλύτερη ζωή.

Αυτογνωσία (Ι΄)

Η αυτογνωσία δεν έχει τέλος, δε φθάνει σε μια επίτευξη, σ’ ένα συμπέρασμα.

Καθώς μελετάς τον εαυτό σου, καθώς εισχωρείς όλο και πιο βαθιά, βρίσκεις τη γαλήνη.

Μόνο όταν ο νους είναι ήρεμος, με αυτογνωσία και όχι επιβεβλημένη αυτοκυριαρχία, μόνο τότε μέσα στη σιωπή, μπορεί να γεννηθεί η πραγματικότητα.

Αν εμβαθύνεις στον εαυτό σου χωρίς προσπάθεια, φόβο, χωρίς καμία αίσθηση περιορισμού,

Αν πραγματικά σκάψεις βαθιά, θα βρεις εκπληκτικά πράγματα και δε θα χρειαστεί να διαβάσεις κανένα βιβλίο.

Ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται μέσα σου κι αν ξέρεις πώς να κοιτάς και να μαθαίνεις, τότε η πόρτα είναι εκεί και το κλειδί στο χέρι σου.

Κανείς στον κόσμο δε μπορεί να σου δώσει ούτε το κλειδί, ούτε να σου δείξει την πόρτα που θ’ ανοίξεις, εκτός από σένα τον ίδιο.

Αξίζει να αφοσιώσεις του νου σου και την καρδιά σου στην ανακάλυψη:

Του κρυμμένου αυτού κήπου, του βασιλείου της ευδαιμονίας, που βρίσκεται μέσα σου.

Και όταν θα βρεθείς στην πηγή της αιώνιας ευδαιμονίας δε θα δεσμεύεσαι πλέον από τίποτα επί της γης.

Βρες το κλειδί που ανοίγει όλες τις πύλες του ουρανού, όλους τους κήπους της έκστασης, αυτό το κλειδί είναι η δική σου εσωτερική φωνή.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θεός (E΄)

Υπάρχει η θεωρία από πάντοτε, ότι ο Θεός κατεβαίνει στον άνθρωπο και τον βοηθά να ωριμάσει, να εξελιχθεί και να ζήσει ανώτερα.

Αυτή είναι μια παλιά παράδοση των χωρών της ανατολής και της δύσης, με διαφορετική μορφή.

Η πίστη σε τέτοιες θεωρίες φέρνει μεγάλη παρηγοριά, το συναίσθημα ότι είσαι ασφαλής γιατί υπάρχει κάποιος που φροντίζει εσένα και τον κόσμο.

Αυτή η θεωρία δίδει ένα είδος ελπίδας σε μια ουτοπία στο μέλλον.

Το υπέρτατο δεν έχει καμιά σχέση με τη δικιά σου, η οποιουδήποτε άλλου πίστη, γνώμη, ή συμπέρασμα.

Πως είναι δυνατό το απροσμέτρητο, το άρρητο να ασχολείται με τις στενοχώριες, την αθλιότητα και τη σύγχυση που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε;

Ζητάμε προστασία από θεούς που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε!

Ο Διαχωρισμός, μεταξύ του Θεού, ή της πραγματικότητας και του εαυτού σου, δημιουργείται από εσένα, από το νου σου, που γαντζώνεται από το γνωστό, από τη βεβαιότητα, από την εξασφάλιση.

Κανείς δεν μπορεί να πει, δεν υπάρχει θεός, ή ξέρει το θεό και τα δύο είναι βλαστήμια.

Χωρίς αυτογνωσία, ο Θεός που αναζητάς είναι ο θεός της πλάνης.

Η αυτογνωσία δεν είναι ο τελικός σκοπός, είναι ο δρόμος προς το απροσμέτρητο.

Ο Θεός υπάρχει, όταν δεν υπάρχεις εσύ, (το εγώ σου), όταν υπάρχεις δεν υπάρχει.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Γ΄)

Τι είναι η ζωή μας;

Γεννιόμαστε, πηγαίνομε σχολείο, πανεπιστήμιο, γάμος, παιδιά, δουλειά για 50 χρόνια, χαρές, λύπες, αγωνίες, άγχη κλπ και θέλομε να ξέρομε τι υπάρχει μετά το θάνατο.

Αν πετάξεις όλα αυτά που έχεις συγκεντρώσει μέσα σου, τότε αντιμετωπίζεις το πραγματικό γεγονός, ότι το εγώ σου τελειώνει, πεθαίνει.

Το εγώ σου που είναι φτιαγμένο από τη σκέψη σου, όλες σου τις αγωνίες, τα άγχη και τους πόθους τελειώνουν.

Το τελείωμα της προσκόλλησης στο εγώ είναι θάνατος.

Κάποιος είναι άπληστος, και όταν πεθαίνει, δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη απληστία του.

Γι’ αυτό τελείωσε τη απληστία σου τώρα. Αυτό είναι θάνατος.

Ώστε να ζεις πριν το θάνατο σημαίνει να ζεις με το θάνατο.

Κι έτσι ζεις σ’ ένα άχρονο κόσμο, γιατί καθετί που αποχτάς τελειώνει αδιάκοπα.

Αυτό σημαίνει το άδειασμα του περιεχομένου της συνείδησης σου.

Έτσι δεν υπάρχει πια χρόνος. Ο χρόνος σταματά κι αυτό είναι θάνατος.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Δ΄)

Οι πιο ευτελείς ενασχολήσεις είναι το μεθύσι και η σεξουαλική απόλαυση.

Μια κακοήθης γάγγραινα κατατρώγει, όλους όσους έχουν την εμμονή της κοιλιοδουλείας και των ηδονών.

Δεν υπάρχει τίποτα που να απασχολεί τον άνθρωπο λιγότερο από το να μάθει την τέχνη του ζην,

Όπως και δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να μάθει. Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθουμε να τη ζούμε.

Και το πιο περίεργο από όλα:

Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθουμε πώς να πεθαίνομε.

Το να ξέρει κανείς πώς να επενδύσει το χρόνο του, είναι γνώρισμα ανώτερου ανθρώπου.

Όσο λίγο, ή πολύ και αν διαρκέσει η ζωή του, είναι το ποσοστό της που διέθεσε σωστά.

Δεν εύχεται για το αύριο και δεν το φοβάται.

Όλα όσα τον ενδιαφέρουν τα γνωρίζει και τα έχει χορτάσει.

Αυτογνωσία (Θ΄)

Υπάρχει το εγώ, ο εαυτός, όταν του αφαιρεθούν οι ιδιότητες του;

Ο φόβος του να μην είσαι τίποτα είναι που σπρώχνει το εγώ σε δραστηριότητα.

Αλλά ο εαυτός (χωρίς το εγώ) δεν είναι τίποτα, είναι ένα κενό.

Αν μπορέσεις να αντικρίσεις αυτό το κενό και ζήσεις τη μηδενικότητα, τότε ο φόβος εξαφανίζεται και έρχεται η ελευθερία.

Τι είναι αυτό που υπερασπίζεσαι, που προφυλάσσεις πιο πολύ; Ασφαλώς είναι η ιδέα περί του εαυτού σου σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Αν δεν προφύλαγες την ιδέα, το κέντρο συσσωρεύσεως, δεν θα υπήρχε το εγώ και το δικό μου.

Αλλά αντιστέκεσαι σε κάθε τι που θα κατάστρεφε την ιδέα του εγώ.

Η ιδέα του εγώ είναι εντελώς επιφανειακή και επειδή ζεις στην επιφάνεια, μένεις ικανοποιημένος με τις αυταπάτες.

Το να είσαι τίποτα, σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος από την ιδέα να είσαι κάτι.

Όταν είσαι «τίποτα», είσαι τα πάντα, όχι μέσα:

- Από το δυνάμωμα της θέσης σου, ή την αύξηση του πλούτου και της δύναμης σου,

- Από την έμφαση που δίνεται στο Εγώ, στην προσωπικότητα,

Αλλά με τη συνεχή διάλυση αυτής της συνείδησης που δημιουργεί τη δύναμη, την απληστία, τη ζηλοφθονία, την κτητική φροντίδα, το φόβο και το πάθος.

Είναι άχρηστο να λες «θα προσπαθήσω ν’ αλλάξω», ή «αύριο θα είμαι διαφορετικός», γιατί αυτό που είσαι σήμερα θα είσαι και αύριο.

Μέσα στο τώρα βρίσκεται η αιωνιότητα και όταν κατανοήσεις το τώρα, είσαι ελεύθερος από το χρόνο.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.