Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Θάνατος – Φόβος (ΣΤ΄)

Εμείς έχουμε δημιουργήσει το χρόνο, (τον ψυχολογικό χρόνο), σαν ελπίδα, σαν επίτευξη.

Η αλήθεια είναι, ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Δημιουργούμε μια διαίρεση ανάμεσα στη ζωή μας, μέσα στη συνείδηση μας και στο μακρινό μέλλον υπάρχει ο θάνατος.

Δηλαδή ενώ ζούμε με όλα τα προβλήματα:

Ο θάνατος είναι κάτι που θα έπρεπε να αποφύγουμε, ν’ αναβάλλουμε, να τον τοποθετήσουμε πολύ μακριά...

Το να παρατηρήσουμε συνολικά την όλη κίνηση της ζωής σημαίνει να ζούμε και τη ζωή και το θάνατο.

Ο θάνατος είναι το τέλος:

- Του κάθε τι που ξέρεις.

- Της κάθε προσκόλλησης - εξάρτησης.

- Όλων των χρημάτων και αποκτημάτων που έχεις μαζέψει και που δε μπορείς να πάρεις μαζί σου.

Μπορεί να προσποιείσαι ότι έχεις μέσα σου κάποιο υψηλότερο πνεύμα, το άτμαν, την ψυχή, κάτι αιώνιο,

Αλλά όλα αυτά έχουν συναρμολογηθεί από τη σκέψη.

Είναι το εγώ σου στο οποίο είσαι προσδεμένος.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: