Αυτή είναι μια παλιά παράδοση των χωρών της ανατολής και της δύσης, με διαφορετική μορφή.
Η πίστη σε τέτοιες θεωρίες φέρνει μεγάλη παρηγοριά, το συναίσθημα ότι είσαι ασφαλής γιατί υπάρχει κάποιος που φροντίζει εσένα και τον κόσμο.
Αυτή η θεωρία δίδει ένα είδος ελπίδας σε μια ουτοπία στο μέλλον.
Το υπέρτατο δεν έχει καμιά σχέση με τη δικιά σου, η οποιουδήποτε άλλου πίστη, γνώμη, ή συμπέρασμα.
Πως είναι δυνατό το απροσμέτρητο, το άρρητο να ασχολείται με τις στενοχώριες, την αθλιότητα και τη σύγχυση που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε;
Ζητάμε προστασία από θεούς που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε!
Ο Διαχωρισμός, μεταξύ του Θεού, ή της πραγματικότητας και του εαυτού σου, δημιουργείται από εσένα, από το νου σου, που γαντζώνεται από το γνωστό, από τη βεβαιότητα, από την εξασφάλιση.
Κανείς δεν μπορεί να πει, δεν υπάρχει θεός, ή ξέρει το θεό και τα δύο είναι βλαστήμια.
Χωρίς αυτογνωσία, ο Θεός που αναζητάς είναι ο θεός της πλάνης.
Η αυτογνωσία δεν είναι ο τελικός σκοπός, είναι ο δρόμος προς το απροσμέτρητο.
Ο Θεός υπάρχει, όταν δεν υπάρχεις εσύ, (το εγώ σου), όταν υπάρχεις δεν υπάρχει.
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου