Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Αγάπη (Ζ΄)


Το εγώ είναι το δηλητήριο της ζωής, το σκουλήκι που καταστρέφει τις σχέσεις,

Αλλά το εγώ είναι μόνο μια εικόνα, ένα φαινόμενο, μια σύνθεση από ψεύτικα στοιχεία.

Το εγώ δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αγάπη, γιατί η αγάπη δεν πηγάζει από το εγώ.

Όταν υπάρχει αγάπη, ο εαυτός, το εγώ, δεν υπάρχει.

Ο μόνος τρόπος για να βρεις την αγάπη είναι να φτάσεις σ’ αυτή χωρίς να την αναζητάς.

Όταν δεν: Επιζητάς, Θέλεις, Επιδιώκεις,

Τότε δεν υπάρχει κέντρο, δεν υπάρχει εγώ και

Μόνο τότε υπάρχει αγάπη.

Η αγάπη είναι μια κατάσταση του είναι, από την οποία οι εντυπώσεις σαν σκέψεις απουσιάζουν εντελώς.

Δεν μπορείς ν’ αγαπάς, αν ο αντικειμενικός σου σκοπός είναι να επιτύχεις ένα αποτέλεσμα.

Η αγάπη δεν είναι μια επίτευξη.

Δεν υπάρχει θα αγαπήσω, ή έχω αγαπήσει.

Η αγάπη είναι μια πραγματικότητα, που υπάρχει στο τώρα και είναι κραταιά και τελική σαν το θάνατο.

Η αιωνιότητα βρίσκεται στο τώρα.

Ν’ αγαπάς σημαίνει να έχεις επίγνωση της αιωνιότητας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Αυτογνωσία (Δ΄)


Κοίταξε βαθειά μέσα σου και συνειδητοποίησε ότι έχεις μια:

- Αντίληψη για τον εαυτό σου και την κοινωνία,

- Γνώμη για το τι είναι σωστό και τι λάθος,

Και ενεργείς σύμφωνα με αυτή την ιδεολογία και με αυτή τη γνώμη σου.

Έχεις επίγνωση ότι είσαι διαμορφωμένος;

Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναρωτηθείς και όχι πως θα απελευθερωθείς από τη διαμόρφωση σου.

Όταν δεν υπάρχει: Ιδεώδες, Αντίθετο, ο δυαδικός παράγοντας (αυτός που «είσαι» και δεν σου αρέσει και θέλεις να «αλλάξεις»),

Όταν δεν συγκρίνεσαι καθόλου:

Το μυαλό σου σταματά να δημιουργεί το αντίθετο και γίνεται πολύ έξυπνο, πολύ ευαίσθητο, γεμάτο ζωτική ενέργεια.

Αν δε συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιον άλλο, θα είσαι αυτός που είσαι πραγματικά.

Το να δεις τι πραγματικά είσαι χωρίς καμία σύγκριση, σου δίνει μια τρομαχτική ενέργεια για να βλέπεις.

Το να καταλάβεις τον εαυτό σου είναι η αρχή της σοφίας.

Το άτομο είναι μια τοπική οντότητα, που ζει σε συγκεκριμένη χώρα, πολιτισμό, κοινωνία και θρησκεία.

Το ανθρώπινο ον δεν καθορίζεται τοπικά, είναι παντού.

Το άτομο, (το εγώ), είναι μια εξαρτημένη, μίζερη, απογοητευμένη οντότητα, ευχαριστημένη με τους μικρούς θεούς της και τις μικρές παραδόσεις της.

Το ανθρώπινο ον ενδιαφέρεται για την ολική ευτυχία, την ολική δυστυχία και την ολική σύγχυση του κόσμου.

Το εγώ, το ατομικό και το συλλογικό, που ενεργεί ατομικά ή συλλογικά, δημιουργεί τον παράδεισο και την κόλαση.

Η κατανόηση του, είναι ο τερματισμός του, πού είναι καλοσύνη, αγάπη και νοημοσύνη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Αγάπη (ΣΤ΄)


Οι οργανικές ανάγκες διαμορφώνονται και μεγεθύνονται από τις ψυχολογικές επιθυμίες.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι η απελευθέρωση από την επιθυμία.

Αν παρατηρήσεις όλη την κίνηση της επιθυμίας μέσα σου,

Βλέπεις ότι υπάρχει πάντα ένα αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνεται ο νους σου:

Για περισσότερη αίσθηση και ευχαρίστηση.

Αυτή η επιδίωξη συνεπάγεται: πειρασμό, αντίσταση και πειθάρχηση.

Όταν υπάρχει επίγνωση όλων αυτών, γίνεται ένα αληθινό θαύμα:

Το σταμάτημα της επιθυμίας.

Μπορείς να μείνεις μόνος με μια επιθυμία, χωρίς να αντισταθείς ηθελημένα;

Ούτε να:

Την αφήσεις να ξεφύγει μέσα από κάποια δραστηριότητα,

Της επιτρέψεις να εκπληρωθεί,

Δημιουργήσεις το αντίθετο της με κάποια δικαιολογία,

Την καταδικάσεις,

Αλλά να μείνεις μόνος μαζί της;

Το να μείνεις μόνος με μια επιθυμία φέρνει μια μεταμόρφωση της ίδιας της επιθυμίας:

Όπου δεν υπάρχει κανένα είδος ηθελημένης δράσης, που να δημιουργεί αντίσταση και σύγκρουση.

Τότε υπάρχει άμεση αντίληψη και δράση, χωρίς την παρέμβαση σκέψεων.

Μόνο όταν τελειώσει η επιθυμία του γίγνεσθαι, υπάρχει η δράση του είναι.

Οι επιθυμίες ανήκουν στο εγώ. Στο είναι βρίσκεται η αγάπη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Αυτογνωσία (Γ΄)

Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σύμφωνα με ένα τύπο που έχουν φτιάξει με πολλή φροντίδα.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να γνωρίσομε τον εαυτό μας.

Όχι σύμφωνα με ένα υπόδειγμα, ή σύμφωνα με ένα δάσκαλο.

Είμαστε άνθρωποι από «δεύτερο χέρι».

Ζούμε, είτε πάνω σ’ αυτό που μας έχουν πει,

Είτε οδηγημένοι από τις κλήσεις και τις διαθέσεις μας.

Για αιώνες είμαστε διαμορφωμένοι, εξαρτημένοι:

Από την εθνικότητα, την κοινωνική τάξη, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα,

Τη μόρφωση, τα έθιμα, τους κανόνες, τις προπαγάνδες όλων των ειδών.

Κάθε επιρροή που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Και άρα οι αντιδράσεις μας σε κάθε κατάσταση σε κάθε πρόβλημα είναι διαμορφωμένες.

Για την πνευματικότητα μας εξαρτιόμαστε από κάποιον άλλο,

Για την ευτυχία μας από κάποιον άλλο,

Για τη φώτιση μας από κάποιον άλλο…

Μας έχουν αποκοιμίσει, υπνωτίσει,

Αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Αγάπη (E΄)

Είναι η αγάπη το αντίθετο του μίσους; Αν είναι το αντίθετο του μίσους, τότε δεν είναι αγάπη.


Όλα τα αντίθετα περιέχουν τα αντίθετα τους. Η αγάπη δεν έχει αντίθετο.

Η επιθυμία να μην πληγωθείς σε κάνει να πληγώνεις τους άλλους.

Όσο περισσότερο βασανίζεσαι εσωτερικά, τόσο μεγαλύτερη είναι η ώθηση να είσαι βίαιος εξωτερικά.

Αν μπορείς να ζεις με τη γυναίκα, τον άντρα σου, χωρίς αντιφατικές καταστάσεις, τότε ίσως θα ξέρεις τι είναι αγάπη.

Είμαστε όλοι πιασμένοι βαθιά στην αναζήτηση της ευχαρίστησης. Η ευχαρίστηση είναι η δομή της κοινωνίας.

Δεν καταδικάζεται η ευχαρίστηση, ούτε λέμε ότι είναι σωστή, ή λάθος,

Αλλά όταν την επιζητείς, ας το κάνεις ξέροντας ότι,

Θα βρίσκεις αναπόφευκτα και τη σκιά της, τον πόνο.

Είναι ο αγώνας να επαναλάβεις και να παρατείνεις την ευχαρίστηση που τη μετατρέπει σε πόνο.

Αν θέλεις να τελειώσεις με την ευχαρίστηση, που σημαίνει να τελειώσεις και με τον πόνο,

Πρέπει να δείξεις ολοκληρωτική προσοχή σ’ ολόκληρο το οικοδόμημα της ευχαρίστησης, να δεις όλο το νόημα της ευχαρίστησης.

Τότε θα έχεις μια ζωή γεμάτη χαρά.

Η ευτυχία δεν ανήκει στο χθες, δεν είναι προϊόν χρόνου.

H ευτυχία δεν υπάρχει στο παρελθόν ή στο μέλλον, αλλά μόνο στην κίνηση του παρόντος, την άχρονη κατάσταση.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Αυτογνωσία (Β΄)


Όταν απορρίψεις τελείως:

Όλα τα βιβλία, τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς,

Μένεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, έτσι όπως είσαι, Αυτός που Είσαι Πραγματικά.

Το να απελευθερωθείς απ’ όλες τις αυθεντίες, τη δική σου και των άλλων,

Είναι ταυτόσημο με το να πεθάνει κάθε τι από το χτες,

Έτσι που το πνεύμα σου να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, αθώο, γεμάτο δύναμη και πάθος.

Μόνο σ’ αυτή την κατάσταση μπορείς να παρατηρείς και να μαθαίνεις.

Αν μπορείς να το δεις αυτό, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε είσαι το φως του εαυτού σου.

Οι ονομαζόμενοι θρησκευόμενοι, ή ευσεβείς άνθρωποι ανά τους αιώνες,

Σε μοναστήρι, ή στην έρημο, ή σε μια σπηλιά,

Μετά από τυραννία του μυαλού και του σώματος τους για να «σωθούν»,

Εξαναγκάζουν τη σκέψη τους να συμμορφώνεται σ’ ένα καθορισμένο πρότυπο.

Αλλά ένα βασανισμένο μυαλό, ένα διαλυμένο μυαλό,

Που έχει γίνει ηλίθιο από την πειθαρχία και την υπακοή,

Όσο και αν ψάχνει θα ανακαλύπτει μόνο σύμφωνα με τη δική του διαμόρφωση.

Είναι εκπληκτικό, το ότι αν και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αντίθετοι στην πολιτική τυραννία και τη δικτατορία,

Δέχονται μέσα τους την εξουσία κάποιου άλλου, που παραμορφώνει το πνεύμα τους και τον τρόπο ζωής τους.

Ποτέ δεν είμαστε φως για μας τους ίδιους,

Για να είμαστε, πρέπει να υπάρχει ελευθερία από κάθε παράδοση, από κάθε αυθεντία,

Ώστε ο νους να παρατηρεί και να μαθαίνει.

Το βλέπειν είναι πράττειν. Το να βλέπεις είναι να δρας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.