Αυτογνωσία (Β΄)

Όταν απορρίψεις τελείως:

Όλα τα βιβλία, τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς,

Μένεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, έτσι όπως είσαι, Αυτός που Είσαι Πραγματικά.

Το να απελευθερωθείς απ’ όλες τις αυθεντίες, τη δική σου και των άλλων,

Είναι ταυτόσημο με το να πεθάνει κάθε τι από το χτες,

Έτσι που το πνεύμα σου να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, αθώο, γεμάτο δύναμη και πάθος.

Μόνο σ’ αυτή την κατάσταση μπορείς να παρατηρείς και να μαθαίνεις.

Αν μπορείς να το δεις αυτό, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε είσαι το φως του εαυτού σου.

Οι ονομαζόμενοι θρησκευόμενοι, ή ευσεβείς άνθρωποι ανά τους αιώνες,

Σε μοναστήρι, ή στην έρημο, ή σε μια σπηλιά,

Μετά από τυραννία του μυαλού και του σώματος τους για να «σωθούν»,

Εξαναγκάζουν τη σκέψη τους να συμμορφώνεται σ’ ένα καθορισμένο πρότυπο.

Αλλά ένα βασανισμένο μυαλό, ένα διαλυμένο μυαλό,

Που έχει γίνει ηλίθιο από την πειθαρχία και την υπακοή,

Όσο και αν ψάχνει θα ανακαλύπτει μόνο σύμφωνα με τη δική του διαμόρφωση.

Είναι εκπληκτικό, το ότι αν και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αντίθετοι στην πολιτική τυραννία και τη δικτατορία,

Δέχονται μέσα τους την εξουσία κάποιου άλλου, που παραμορφώνει το πνεύμα τους και τον τρόπο ζωής τους.

Ποτέ δεν είμαστε φως για μας τους ίδιους,

Για να είμαστε, πρέπει να υπάρχει ελευθερία από κάθε παράδοση, από κάθε αυθεντία,

Ώστε ο νους να παρατηρεί και να μαθαίνει.

Το βλέπειν είναι πράττειν. Το να βλέπεις είναι να δρας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.