Αγάπη (ΣΤ΄)

Οι οργανικές ανάγκες διαμορφώνονται και μεγεθύνονται από τις ψυχολογικές επιθυμίες.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι η απελευθέρωση από την επιθυμία.

Αν παρατηρήσεις όλη την κίνηση της επιθυμίας μέσα σου,

Βλέπεις ότι υπάρχει πάντα ένα αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνεται ο νους σου:

Για περισσότερη αίσθηση και ευχαρίστηση.

Αυτή η επιδίωξη συνεπάγεται: πειρασμό, αντίσταση και πειθάρχηση.

Όταν υπάρχει επίγνωση όλων αυτών, γίνεται ένα αληθινό θαύμα:

Το σταμάτημα της επιθυμίας.

Μπορείς να μείνεις μόνος με μια επιθυμία, χωρίς να αντισταθείς ηθελημένα;

Ούτε να:

Την αφήσεις να ξεφύγει μέσα από κάποια δραστηριότητα,

Της επιτρέψεις να εκπληρωθεί,

Δημιουργήσεις το αντίθετο της με κάποια δικαιολογία,

Την καταδικάσεις,

Αλλά να μείνεις μόνος μαζί της;

Το να μείνεις μόνος με μια επιθυμία φέρνει μια μεταμόρφωση της ίδιας της επιθυμίας:

Όπου δεν υπάρχει κανένα είδος ηθελημένης δράσης, που να δημιουργεί αντίσταση και σύγκρουση.

Τότε υπάρχει άμεση αντίληψη και δράση, χωρίς την παρέμβαση σκέψεων.

Μόνο όταν τελειώσει η επιθυμία του γίγνεσθαι, υπάρχει η δράση του είναι.

Οι επιθυμίες ανήκουν στο εγώ. Στο είναι βρίσκεται η αγάπη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.