Κυριακή 12 Ιουλίου 2009
Ζ΄ Διάλογος Ερμή – Elzin
Ερμής λέει:
Η βασική σύσταση των ανθρώπων όταν γεννιούνται είναι αγνή και χωρίς ψεγάδια.
Αλλά όταν «εκπαιδεύεται» και ανακατεύεται με τις πρόσκαιρες συνθήκες, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα ενεργοποιούνται, η διανοητική γνώση εμφανίζεται, καθώς και οι συνήθειες και οι προσκολλήσεις.
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε είδους μηχανορραφίες και πονηριές και ακολουθούν τις επιθυμίες τους με ιδιοτέλεια και υποκρισία.
Όλες οι πράξεις και όλα τα έργα τους στοχεύουν στην αναζήτηση του απατηλού.
Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..
Elzin λέει:
Δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε τα πράγματα και να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Εγλωβιζόμαστε σε μια στείρα επικριτική κριτική, που προδίδει τις ανασφάλειες μας και τα κόμπλεξ και ξεκινάμε με το πιο εύκολο φαρδύ δρόμο…της Κακίας!
Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις. Δεν υπάρχει η δυνατότητα της …μη επιλογής.
Και η “μη θέση” είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος . Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό “επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’ αυτή την ζωή” αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει.. με όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.
Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου, ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά. Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!
Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.
Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή, την διαίσθηση, την Σελήνη, την μήτρα, την ενότητα, την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζεύγνυμι, την Ήρα, την ψυχή του κόσμου! Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο, το βέλος του τόξου.
Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο: Τα προ της μνηστηροφονίας. Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι, μένουν ξάγρυπνοι… εναλλάξ. Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.
Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος, ποιόν δρόμο βαδίζει και η καρδιά… για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη του Ποσειδώνα!
Η βασική σύσταση των ανθρώπων όταν γεννιούνται είναι αγνή και χωρίς ψεγάδια.
Αλλά όταν «εκπαιδεύεται» και ανακατεύεται με τις πρόσκαιρες συνθήκες, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα ενεργοποιούνται, η διανοητική γνώση εμφανίζεται, καθώς και οι συνήθειες και οι προσκολλήσεις.
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε είδους μηχανορραφίες και πονηριές και ακολουθούν τις επιθυμίες τους με ιδιοτέλεια και υποκρισία.
Όλες οι πράξεις και όλα τα έργα τους στοχεύουν στην αναζήτηση του απατηλού.
Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..
Elzin λέει:
Δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε τα πράγματα και να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Εγλωβιζόμαστε σε μια στείρα επικριτική κριτική, που προδίδει τις ανασφάλειες μας και τα κόμπλεξ και ξεκινάμε με το πιο εύκολο φαρδύ δρόμο…της Κακίας!
Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις. Δεν υπάρχει η δυνατότητα της …μη επιλογής.
Και η “μη θέση” είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος . Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό “επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’ αυτή την ζωή” αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει.. με όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.
Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου, ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά. Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!
Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.
Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή, την διαίσθηση, την Σελήνη, την μήτρα, την ενότητα, την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζεύγνυμι, την Ήρα, την ψυχή του κόσμου! Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο, το βέλος του τόξου.
Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο: Τα προ της μνηστηροφονίας. Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι, μένουν ξάγρυπνοι… εναλλάξ. Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.
Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος, ποιόν δρόμο βαδίζει και η καρδιά… για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη του Ποσειδώνα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου