Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (IΣΤ΄)

Η φύση της ύπαρξης μεταξύ θανάτου και επαναγέννησης, σ’ αυτόν ή σε άλλο κόσμο, καθορίζεται από τις προηγούμενες πράξεις.

Ψυχολογικά μιλώντας, αυτή είναι μια κατάσταση παρατεινόμενου ονείρου, (σε άλλη διάσταση),

* Γεμάτη από απατηλά οράματα, σαν άμεσα αποτελέσματα του νοητικού περιεχομένου του υποσυνείδητου,

* Ευτυχισμένα και παραδεισιακά αν το κάρμα είναι καλό, άθλια και κολασμένα αν το κάρμα είναι κακό.

Η εμπειρία της πραγματικότητας δοκιμάζεται σε μια κατάσταση αβεβαιότητας,

* Γιατί ο δοκιμαζόμενος τη βιώνει μέσω του αντίστοιχου Μπάρντο, μέρους των απατηλών αντιληπτικών ιδιοτήτων του γήινου σώματος,

* Και όχι μέσω της ασυσκότιστης υπερκόσμιας συνείδησης, όπου δεν υπάρχει κανένα Μπάρντο, (αβεβαιότης, ή ενδιάμεση κατάσταση).

Αν δεν κατακτηθεί η φώτιση, η επαναγέννηση στον ανθρώπινο κόσμο από το Μπάρντο είναι αναπόφευκτη.

Β.Γ. Έβανς Γουέντζ