Έχει σκοπό να αφυπνίσει το νεκρό στην πραγματικότητα, δηλαδή στην υπερκόσμια κατάσταση συνείδησης, (Φώτιση), κατά την μεταθανάτιο ύπαρξη (Μπάρντο).
Συμβολικά περιγράφεται σαν μια ενδιάμεση κατάσταση διαρκείας 49 ημερών, μεταξύ ζωής και επαναγέννησης. Διακρίνεται σε 3 μέρη:
- Τσικχάι Μπάρντο, ο νεκρός βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς συνείδηση του γεγονότος ότι έχει αποχωριστεί από το ανθρώπινο σώμα.
Εκεί ανατέλλει το Καθαρό Φως, αλλά ο νεκρός δεν είναι σε θέση να το αναγνωρίσει γιατί το αντιλαμβάνεται συσκοτισμένο καρμικά (από το εγώ του, τις σκέψεις και πράξεις στη ζωή του).
- Τσογίντ Μπάρντο, ο νεκρός βρίσκεται κάτω από την πλάνη του ότι αν και έχει πεθάνει, κατέχει ακόμη ένα σώμα από σάρκα και αίμα.
Εκεί ανατέλλουν συμβολικά οράματα, αυταπάτες που τις δημιουργούν τα αντανακλαστικά των σκέψεων - πράξεων, που έκανε κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής του.
Ότι είχε σκεφθεί, ή είχε κάνει, τώρα γίνονται ένα μεγαλόπρεπο πανόραμα, σαν περιεχόμενο της συνείδησης της προσωπικότητας του.
- Σίντπα Μπάρντο, εδώ αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα δεν έχει σώμα κι έτσι αναπτύσσει μια φλογερή επιθυμία να το αποκτήσει.
Αναζητώντας ένα σώμα, οι καρμικές προτιμήσεις για γήινη ύπαρξη γίνονται φυσικά αποφασιστικές και τελικά με την επαναγέννηση του τερματίζεται η μεταθανάτιος κατάσταση.
Αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία για τους κοινούς ανθρώπους.
Οι εξαιρετικές διάνοιες που κατέχουν εξαιρετική γνώση και φώτιση δοκιμάζουν μόνο τα πνευματικώτερα στάδια του Μπάρντο στις πρώτες λίγες μέρες.
Οι πιο φωτισμένοι ξεφεύγουν εντελώς από το Μπάρντο, περνώντας σ’ ένα παραδεισιακό βασίλειο, ή ενσαρκούμενοι πάλι στον κόσμο, αμέσως μόλις απορρίψουν το ανθρώπινο σώμα, διατηρώντας πάντα την αδιάσπαστη συνέχεια της συνείδησης.
Λάμα Ντάβα Σαντάπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου