Θάνατος – Φόβος (Δ΄)

Υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στο θάνατο, εκτός από το ότι ο φυσικός οργανισμός φθάνει σ’ ένα τέλος.

Είναι το τέλος που έρχεται ψυχολογικά στο εγώ:

Που συσσώρευσε γνώση, υπέφερε, έζησε με μνήμες ευχαρίστησης και πόνου, με τις ψυχολογικές συγκρούσεις, με πράγματα που θέλησε να κάνει και δεν έκανε κλπ.

Αυτό φοβάσαι πραγματικά και όχι εκείνο που βρίσκεται πέρα από τον θάνατο.

Φοβάσαι μήπως πάρει τέλος, αυτό που ξέρεις, αυτό που «είσαι», το γνωστό.

Δηλαδή το σπίτι σου, η οικογένεια σου, οι ιδέες σου, τ’ αποκτήματα σου, τα οποία τα ταύτισες με τον εαυτό σου.

Όταν αυτά χαθούν, νοιώθεις εντελώς απομονωμένος, Μόνος και αυτό είναι που φοβάσαι.

Αυτό είναι μια μορφή θανάτου κι αυτός είναι ο Μόνος Θάνατος.

Μόνο ένας νους που πετά καθημερινά όλα τα φορτία του, που τελειώνει κάθε πρόβλημα κάθε μέρα είναι ένας νους που ζει την αιωνιότητα.

Τότε η ζωή έχει ένα εντελώς άλλο νόημα.

Κάνε το και θα ανακαλύψεις τι εκπληκτικά πράγματα συμβαίνουν.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι

Έρωτας και Ευχαρίστηση

Ο έρωτας παίζει ένα εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο στη ζωή, γιατί είναι ίσως η μόνη βαθειά από πρώτο χέρι εμπειρία.

Ο έρωτας είναι η μια μοναδική εμπειρία στην οποία συνυπάρχουν ελευθερία και ένταση.

Για εκείνη την ώρα, εκείνη τη στιγμή, ξεχνάς τον εαυτό σου.

Σ’ αυτή την πράξη, εκείνα τα μερικά δευτερόλεπτα που είναι τόσο όμορφα, αφήνεσαι, παραδίδεσαι, κυριεύεσαι και προσκολλάσαι.

Αλλά η προσκόλληση στον έρωτα γίνεται σκλαβιά γιατί διαρκώς απαιτεί τη συνέχισης της.

Έτσι ο άνθρωπος γνωρίζει το σεξ της σκέψης, που είναι το αναμάσημα της ευχαρίστησης και της επανάληψης της.

Η γενετήσια ορμή δε γεννάει τη σκέψη, είναι η σκέψη που την αιχμαλωτίζει, την χρησιμοποιεί και πλάθει εικόνες απ’ αυτή την ορμή και τότε η βιολογική ορμή γίνεται σκλάβα στη σκέψη.

Είναι η σκέψη που γεννά την ορμή πολλές φορές. Η σκέψη παράγει την απόλαυση.

Το να σκέπτεσαι γύρω από το σεξ γίνεται λαγνεία. Πόθος πριν και μετά το σεξ είναι λαγνεία.

Το συνεχές κυνήγι της ευχαρίστησης και της απόλαυσης, ή η καταστολή τους, φθείρουν την ποιότητα του νου.

Πρέπει να κοιτάζεις το σεξ, όπως και κάθε τι, με καθαρά μάτια, χωρίς τη μνήμη του χθες και τότε το σεξ δεν γίνεται πρόβλημα.

Είμαστε όλοι πιασμένοι βαθιά στην αναζήτηση της ευχαρίστησης. Η ευχαρίστηση είναι η δομή της κοινωνίας.

Δεν καταδικάζεται η ευχαρίστηση, ούτε λέμε ότι είναι σωστή, ή λάθος, αλλά όταν την επιζητείς, ας το κάνεις ξέροντας ότι ψάχνοντας την ευχαρίστηση θα βρίσκεις αναπόφευκτα και τη σκιά της, τον πόνο.

Είναι ο αγώνας να επαναλάβεις και να παρατείνεις την ευχαρίστηση που τη μετατρέπει σε πόνο.

Αν θέλεις να τελειώσεις με την ευχαρίστηση, που σημαίνει να τελειώσεις και με τον πόνο, πρέπει να δείξεις ολοκληρωτική προσοχή σ' όλο το οικοδόμημα της ευχαρίστησης.

Να δεις όλο το νόημα και τη σημασία της ευχαρίστησης και τότε θα έχεις ευτυχισμένη ζωή.

Η ευτυχία δεν ανήκει στο χθες, δεν είναι προϊόν χρόνου. Δεν υπάρχει ευτυχία στο μέλλον ή στο παρελθόν, παρά μόνο στην κίνηση του παρόντος, στην άχρονη κατάσταση.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Ε΄)

Περιφρονούμε το πιο πολύτιμο πράγμα…

Επειδή ξεγελιόμαστε ότι ο χρόνος δεν είναι υλικό αγαθό και ότι διατίθεται δωρεάν.

Αν υπήρχε τρόπος να δείξουμε μπροστά στα μάτια του καθενός πόσα είναι τα χρόνια που του έχουν μείνει να ζήσει,

Θα τον έπιανε τρέμουλο βλέποντας πόσο λίγα του απομένουν και θα βλέπατε με πόση φειδώ θα τα διαχειριζόταν.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να βάλει στη θέση τους τα χρόνια που έχασες.

Και κανένας δεν μπορεί να σου δώσει πίσω τη ζωή σου.

Είτε είσαι βασιλιάς, είτε ο τελευταίος υπήκοος:

- Τα χρόνια θα εξακολουθήσουν τη ροή τους, χωρίς επιστροφή, ούτε στάση.

- Χωρίς τίποτα να επιβραδύνει την ταχύτητα τους.

Αυτοί που έζησαν τη ζωή τους χωρίς το κυνήγι του οφέλους,

Έζησαν μια πολύ μεγαλύτερη ζωή.

Αυτογνωσία (Ι΄)

Η αυτογνωσία δεν έχει τέλος, δε φθάνει σε μια επίτευξη, σ’ ένα συμπέρασμα.

Καθώς μελετάς τον εαυτό σου, καθώς εισχωρείς όλο και πιο βαθιά, βρίσκεις τη γαλήνη.

Μόνο όταν ο νους είναι ήρεμος, με αυτογνωσία και όχι επιβεβλημένη αυτοκυριαρχία, μόνο τότε μέσα στη σιωπή, μπορεί να γεννηθεί η πραγματικότητα.

Αν εμβαθύνεις στον εαυτό σου χωρίς προσπάθεια, φόβο, χωρίς καμία αίσθηση περιορισμού,

Αν πραγματικά σκάψεις βαθιά, θα βρεις εκπληκτικά πράγματα και δε θα χρειαστεί να διαβάσεις κανένα βιβλίο.

Ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται μέσα σου κι αν ξέρεις πώς να κοιτάς και να μαθαίνεις, τότε η πόρτα είναι εκεί και το κλειδί στο χέρι σου.

Κανείς στον κόσμο δε μπορεί να σου δώσει ούτε το κλειδί, ούτε να σου δείξει την πόρτα που θ’ ανοίξεις, εκτός από σένα τον ίδιο.

Αξίζει να αφοσιώσεις του νου σου και την καρδιά σου στην ανακάλυψη:

Του κρυμμένου αυτού κήπου, του βασιλείου της ευδαιμονίας, που βρίσκεται μέσα σου.

Και όταν θα βρεθείς στην πηγή της αιώνιας ευδαιμονίας δε θα δεσμεύεσαι πλέον από τίποτα επί της γης.

Βρες το κλειδί που ανοίγει όλες τις πύλες του ουρανού, όλους τους κήπους της έκστασης, αυτό το κλειδί είναι η δική σου εσωτερική φωνή.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θεός (E΄)

Υπάρχει η θεωρία από πάντοτε, ότι ο Θεός κατεβαίνει στον άνθρωπο και τον βοηθά να ωριμάσει, να εξελιχθεί και να ζήσει ανώτερα.

Αυτή είναι μια παλιά παράδοση των χωρών της ανατολής και της δύσης, με διαφορετική μορφή.

Η πίστη σε τέτοιες θεωρίες φέρνει μεγάλη παρηγοριά, το συναίσθημα ότι είσαι ασφαλής γιατί υπάρχει κάποιος που φροντίζει εσένα και τον κόσμο.

Αυτή η θεωρία δίδει ένα είδος ελπίδας σε μια ουτοπία στο μέλλον.

Το υπέρτατο δεν έχει καμιά σχέση με τη δικιά σου, η οποιουδήποτε άλλου πίστη, γνώμη, ή συμπέρασμα.

Πως είναι δυνατό το απροσμέτρητο, το άρρητο να ασχολείται με τις στενοχώριες, την αθλιότητα και τη σύγχυση που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε;

Ζητάμε προστασία από θεούς που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε!

Ο Διαχωρισμός, μεταξύ του Θεού, ή της πραγματικότητας και του εαυτού σου, δημιουργείται από εσένα, από το νου σου, που γαντζώνεται από το γνωστό, από τη βεβαιότητα, από την εξασφάλιση.

Κανείς δεν μπορεί να πει, δεν υπάρχει θεός, ή ξέρει το θεό και τα δύο είναι βλαστήμια.

Χωρίς αυτογνωσία, ο Θεός που αναζητάς είναι ο θεός της πλάνης.

Η αυτογνωσία δεν είναι ο τελικός σκοπός, είναι ο δρόμος προς το απροσμέτρητο.

Ο Θεός υπάρχει, όταν δεν υπάρχεις εσύ, (το εγώ σου), όταν υπάρχεις δεν υπάρχει.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.