Θάνατος – Φόβος (Α΄)

Φοβόμαστε το θάνατο και εφευρίσκομε όλων των ειδών τις θρησκείες, θεωρίες, πίστεις, ελπίδες, για να συγκαλύψομε το γεγονός του θανάτου.

Όμως, το γεγονός του θανάτου παραμένει.

Έχομε καλλιεργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο από διαφυγές κι έτσι είμαστε παγιδευμένοι στη συνήθεια της διαφυγής.

Ζώντας σε μια τέτοια διεφθαρμένη και ηλίθια κοινωνία, όπως αυτή που ζούμε, που γεννά φόβο:

- Όλοι μας φέρομε το φορτίο κάποιου φόβου,

- Και ο φόβος αυτός παραμορφώνει και αποβλακώνει την καθημερινή μας ζωή.

Υπάρχει ο φυσικός φόβος, αλλά αυτό είναι κάτι που έχομε κληρονομήσει από τα ζώα.

Εδώ πρόκειται για τους ψυχολογικούς φόβους.

Όταν καταλάβομε τους ψυχολογικούς φόβους,

Τότε θα είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσομε και τους ζωώδεις φόβους.

Δεν υπάρχει φόβος σαν αφηρημένη ιδέα. Ο φόβος έχει πάντα σχέση με κάτι.

- Ο φόβος να μη χάσεις τη δουλειά, τη γυναίκα, τα παιδιά σου.

- Ο φόβος να μην πετύχεις, ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου, αναρίθμητοι προσωπικοί φόβοι.

Η σκέψη δημιουργεί με τον καιρό το αίσθημα ότι φοβάσαι. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για το φόβο.

Αν δεν υπήρχε η σκέψη του θανάτου δεν θα φοβόσουν το θάνατο.

Όταν καταλάβεις ότι είσαι ένα μέρος του φόβου σου και όχι ξεχωριστός απ’ αυτόν, ότι είσαι ο φόβος...

Τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, τότε ο φόβος τελειώνει ολοκληρωτικά.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.