Αγάπη (Δ΄)

Είναι αγάπη η επιθυμία;

Για τους περισσότερους αγάπη είναι:

Επιθυμία με σεξουαλική ευχαρίστηση, ή ευχαρίστηση που βγαίνει από τις αισθήσεις.

Σου έχει δώσει, το σώμα της, τα συναισθήματα της, ένα κάποιο είδος ασφάλειας και καλοπερασιάς.

Αλλά κάποτε φεύγει μακριά σου με κάποιον άλλο…

Τα πάντα γκρεμίζονται γύρω σου και μένει μόνο ζήλεια, θλίψη, πόνος, μίσος και βία.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι:

Όσο μου ανήκεις σ’ αγαπώ, αλλά από τη στιγμή που δε μου ανήκεις σε μισώ.

Όσο μπορώ να στηρίζομαι σε σένα για να:

Ικανοποιώ τις απαιτήσεις μου, σεξουαλικές, συναισθηματικές και άλλες, σε αγαπώ.

Αν σταματήσεις να μου δίνεις αυτά που θέλω, σε μισώ και θέλω να σε εκδικηθώ.

Ο άνθρωπος γνωρίζει το σεξ της σκέψης, που είναι το αναμάσημα της ευχαρίστησης και της επανάληψης της.

Η βιολογική ορμή δε γεννάει τη σκέψη, είναι η σκέψη που αιχμαλωτίζει τη βιολογική ορμή.

Τη χρησιμοποιεί και πλάθει εικόνες απ’ αυτή την ορμή και τότε η βιολογική ορμή γίνεται σκλάβα στη σκέψη.

Είναι η σκέψη που γεννά τη βιολογική ορμή πολλές φορές. Η σκέψη παράγει την απόλαυση.

Η συνεχής σκέψη γύρω από το σεξ γίνεται λαγνεία.

Αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους ανθρώπους είναι το πάθος της λαγνείας.

Πόθος πριν και μετά το σεξ είναι λαγνεία.

Αυτός ο πόθος είναι σκέψη, δεν είναι αγάπη.

Ο σεξουαλισμός ανήκει στο νου και εκείνο που ανήκει στο νου πρέπει να εκπληρώνεται, διαφορετικά υπάρχει απογοήτευση.

Η απόλαυση της ευχαρίστησης, ή η καταστολή της, φθείρουν την ποιότητα του νου.

Χρειάζεται να καταλάβεις την επιθυμία και την ευχαρίστηση, όχι διανοητικά, αλλά πραγματικά.

Πρέπει να κοιτάζεις το σεξ, όπως και κάθε τι με καθαρά μάτια, χωρίς τη μνήμη του χθες.

Τότε το σεξ, δε γίνεται πρόβλημα.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.