Αυτογνωσία (A΄)

Ο άνθρωπος ζει συγχρόνως σε δύο κόσμους:

Σ’ εκείνον που υπάρχει και

Σ’ εκείνον που κατασκευάζει μόνος του, τον κόσμο των συμβόλων.

Οι μεγαλύτεροι ανά τους αιώνες φιλόσοφοι και θεολόγοι έπεσαν στο λάθος,

Να ταυτίσουν τα καθαρώς λεκτικά τους οικοδομήματα σε γεγονότα,

Ή ακόμα χειρότερα να φανταστούν ότι τα σύμβολα είναι πιο πραγματικά από εκείνα που συμβολίζουν.

Με τη γνώση του εαυτού και όχι με την πίστη στα σύμβολα κάποιου άλλου,

Μπορείς να φθάσεις στην αιώνια πραγματικότητα, στην οποία έχει τα θεμέλια της η ύπαρξη.

Δεν μπορείς να εξαρτιέσαι από κανένα.

Δεν υπάρχει οδηγός, δάσκαλος, δεν υπάρχει αυθεντία.

Δεν μπορείς να βασίζεσαι σε σωτήρες και διδασκάλους.

Υπάρχεις μόνο εσύ, η σχέση σου με τους άλλους και τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Δεν μπορείς να καταλάβεις τον εαυτό σου σύμφωνα με τον Φρόυντ, τον Γιούγκ, ή τον Κρισναμούρτι.

Οι θεωρίες των άλλων ανθρώπων δεν έχουν καμιά σημασία.

Όλα τα συστήματα είναι άχρηστα και ο γκουρού γίνεται επιβλαβής.

Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί:

Πάντοτε λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και

Το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και στη συνέχεια αυθεντία.

Για να καταλάβεις τον εαυτό σου,

Δεν χρειάζεται καμία αυθεντία,

Συμπεριλαμβανομένης και της εσωτερικής δικής σου αυθεντίας,

Των δικών σου μικρών εμπειριών, γνώσεων, ιδεών και ιδανικών.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Αγάπη (Δ΄)

Είναι αγάπη η επιθυμία;

Για τους περισσότερους αγάπη είναι:

Επιθυμία με σεξουαλική ευχαρίστηση, ή ευχαρίστηση που βγαίνει από τις αισθήσεις.

Σου έχει δώσει, το σώμα της, τα συναισθήματα της, ένα κάποιο είδος ασφάλειας και καλοπερασιάς.

Αλλά κάποτε φεύγει μακριά σου με κάποιον άλλο…

Τα πάντα γκρεμίζονται γύρω σου και μένει μόνο ζήλεια, θλίψη, πόνος, μίσος και βία.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι:

Όσο μου ανήκεις σ’ αγαπώ, αλλά από τη στιγμή που δε μου ανήκεις σε μισώ.

Όσο μπορώ να στηρίζομαι σε σένα για να:

Ικανοποιώ τις απαιτήσεις μου, σεξουαλικές, συναισθηματικές και άλλες, σε αγαπώ.

Αν σταματήσεις να μου δίνεις αυτά που θέλω, σε μισώ και θέλω να σε εκδικηθώ.

Ο άνθρωπος γνωρίζει το σεξ της σκέψης, που είναι το αναμάσημα της ευχαρίστησης και της επανάληψης της.

Η βιολογική ορμή δε γεννάει τη σκέψη, είναι η σκέψη που αιχμαλωτίζει τη βιολογική ορμή.

Τη χρησιμοποιεί και πλάθει εικόνες απ’ αυτή την ορμή και τότε η βιολογική ορμή γίνεται σκλάβα στη σκέψη.

Είναι η σκέψη που γεννά τη βιολογική ορμή πολλές φορές. Η σκέψη παράγει την απόλαυση.

Η συνεχής σκέψη γύρω από το σεξ γίνεται λαγνεία.

Αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους ανθρώπους είναι το πάθος της λαγνείας.

Πόθος πριν και μετά το σεξ είναι λαγνεία.

Αυτός ο πόθος είναι σκέψη, δεν είναι αγάπη.

Ο σεξουαλισμός ανήκει στο νου και εκείνο που ανήκει στο νου πρέπει να εκπληρώνεται, διαφορετικά υπάρχει απογοήτευση.

Η απόλαυση της ευχαρίστησης, ή η καταστολή της, φθείρουν την ποιότητα του νου.

Χρειάζεται να καταλάβεις την επιθυμία και την ευχαρίστηση, όχι διανοητικά, αλλά πραγματικά.

Πρέπει να κοιτάζεις το σεξ, όπως και κάθε τι με καθαρά μάτια, χωρίς τη μνήμη του χθες.

Τότε το σεξ, δε γίνεται πρόβλημα.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.