Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Β΄)

Είναι αφάνταστα πολύτιμο να γνωρίζει κανείς πώς να συναπαντήσει σωστά το θάνατο, όταν αυτός έλθει.

Υπάρχει πλήρης, σε μια εν δυνάμει συνείδηση, η μνήμη ενός παρελθόντος ξεχασμένου, το οποίο ανήκει στον καθένα από μας που βρίσκεται ενσαρκωμένος.

Είμαστε ένα με κάθε τι που υπάρχει σε κάθε κατάσταση αισθανόμενης ύπαρξης:

- Από τους χαμηλότερους κόσμους του πόνου μέχρι τις ύψιστες καταστάσεις της μακαριότητας και της φώτισης.

Η θεωρία της επαναγέννησης συνεπάγεται μια επιστημονική επέκταση και διόρθωση της δαρβινικής αντίληψης περί εξέλιξης:

Ότι δηλαδή μόνο με το πέρασμα από τον κύκλο της ζωής και του θανάτου, ο άνθρωπος φθάνει στην ψυχική και πνευματική εκείνη σφαίρα της προορισμένης τελειότητας.

Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών περιγράφει μια μυητική διαδικασία, που σκοπεύει ν’ αποκαταστήσει την ψυχή στη θεότητα που έχασε με τη γέννηση.

Όποιος ακολουθεί την εσωτερική διδασκαλία έρχεται αυτόματα σ’ επαφή με πολύ καθορισμένες ψυχικές δυνάμεις.

Δεν πρέπει να ξοδέψεις σε άχρηστα έργα του κόσμου αυτού την υπέρτατη ευκαιρία που σου δόθηκε με την ανθρώπινη γέννηση:

- Και να φύγεις με άδεια τα πνευματικά σου χέρια, από τη ζωή αυτή.

Σχόλια Β.Γ. Έβανς Γουέντζ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εφόσον υπάρχει η υλική ιεραρχία ύπαρξης ζωής, γιατί να μην υπάρχει ιεράρχιση στην πνευματική-ενεργειακή ύπαρξη....