Θάνατος – Φόβος (Η΄)

Το σώμα είναι σύνθεση στοιχείων, που διαλύονται με το θάνατο και επιστρέφουν στα στοιχεία τους.

Ουσιαστικά είμαστε τα ίδια υλικά με τα φυτά και τα ζώα,

Και αυτά τα στοιχεία δε χάνονται ποτέ, αυτή η ύλη δε χάνεται ποτέ,

Αλλά μετασχηματίζεται σε νέες συνθέσεις, σε νέα όντα.

Το εγώ είναι μόνο μια εικόνα, ένα φαινόμενο, μια σύνθεση από ψεύτικα στοιχεία.

Ο θάνατος του εγώ, η διάλυση των στοιχείων του είναι η προϋπόθεση για το ξαναβλάστημα της ουσίας μας.

Ο φόβος είναι σκοτάδι κι ο θάνατος είναι φως.

Το να παρατηρείς την κίνηση του φόβου μέσα σου, να μένεις ολοκληρωτικά μαζί του χωρίς καμιά κίνηση της σκέψης,

Αυτό είναι ολοκληρωτικό τελείωμα του φόβου.

Ο θάνατος είναι ένα τελείωμα και έχει εξαιρετική σημασία στη ζωή.

Όχι ότι το φυσικό σώμα δεν πρόκειται να καταστραφεί,

Αλλά υπάρχει ελευθερία από το φόβο του ότι δεν είναι δυνατό να συνεχιστείς.

Θάνατος είναι να ζεις ελεύθερος από οποιαδήποτε προσκόλληση, να ζεις και να πεθαίνεις κάθε στιγμή.

Το να ζεις είναι η τέχνη της ζωής και του θανάτου μαζί.

Αυτό γεννά απίστευτη αγάπη.

Να ζεις χωρίς ψυχολογικό αύριο, είναι ο πιο υγιής τρόπος ζωής.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / Bardo –Tontol (Α΄)

Η κατάσταση του Μπάρντο είναι η μετά θάνατον ονειρική κατάσταση, που ακολουθεί την κατάσταση της ζωής στη γη.

Ο στόχος της Θιβετανικής Βίβλου των Νεκρών είναι ν’ αφυπνίσει τον ονειρευόμενο στην πραγματικότητα:


- Την υπερκόσμια κατάσταση συνείδησης, τη Φώτιση εξαφανίζοντας όλους τους δεσμούς της σανγκσαρικής, (απατηλής-γήινης) ύπαρξης.


Η ζωή αποκτά την αληθινή της σημασία, μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη,


Όχι σαν πιθανότητα αλλά σαν βεβαιότητα, της μετά θάνατο ζωής.


Η γήινη παρουσία αποτελεί ένα μέρος και όχι την αρχή και το τέλος της ζωής.


Ο Σωκράτης είχε ενορατικά αντιληφθεί ότι οι ζωντανοί έρχονται από τους νεκρούς.


Ο υπέρτατος στόχος του ανθρώπου είναι η υπέρβαση του παροδικού.

Σχόλια Β.Γ. Έβανς Γουέντζ.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (Γ΄)

Ο "πολιτισμός" του ανθρώπου στηρίζεται πάνω στη βία και επομένως ερωτοτροπεί με το θάνατο.

Εφόσον λατρεύουμε τη δύναμη, η βία θα αποτελεί τον τρόπο της ζωής μας.

Οι αιτίες πολέμου είναι:

- Η επιθυμία για απόκτηση δύναμης, θέσης, γοήτρου, χρημάτων.

- Η λατρεία της οργανωμένης θρησκείας και δόγματος.

- Η αρρώστια του εθνικισμού.

Ο πόλεμος είναι μια οργανωμένη μαζική δολοφονία και αποτελεί:

- Μια θεαματική αιματηρή προβολή της καθημερινής μας ζωής.

Ο πόλεμος είναι πιο θεαματικός, πιο αιματηρός και πιο καταστρεπτικός:

- Γιατί είναι το ομαδικό αποτέλεσμα της ατομικής μας δράσης.

Είμαστε υπεύθυνοι ο καθένας μας για κάθε πόλεμο λόγω:

- Της δικιάς μας επιθετικότητας.

- Του εγωισμού μας.

- Των ιδανικών μας.

- Των θεών μας.

- Του εθνικισμού μας.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Ζ΄)

Τι συμβαίνει όταν ένας σπόρος φυτεύεται;

- Σαπίζει και πεθαίνει. Αυτό είναι ο θάνατος του σπόρου, που όμως δίνει ζωή σε ένα νέο φυτό.

- Ο θάνατος μετατρέπεται σε ζωή.

Ο σπόρος, όταν σαπίσει αποσυντίθεται σε διάφορα στοιχεία, μαγνήσιο, φώσφορο κλπ, που από μόνα τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν ζωή.

Κάτι υπάρχει μέσα στο σπόρο, ας το πούμε ουσία, που κρατά το σπόρο σε σύνθεση και ζωή,

Και που όταν ο σπόρος πεθαίνει και αποσυντίθεται, αυτό δίνει ζωή σ’ ένα νέο φυτό.

Η ουσία του σπόρου είναι κάτι το αθάνατο.

Βλέπουμε ότι ο θάνατος του σπόρου, η αποσύνθεση του,

Είναι η προϋπόθεση για να μπορέσει η ουσία του να δώσει ζωή σ’ ένα νέο φυτό.

Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ζωή και θάνατος αντιθετικά, αλλά ότι το ένα προϋποθέτει το άλλο.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Εξουσία – Βία – Πόλεμος (Β΄)

Οι πλούσιοι ζουν σε μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα εντελώς δική τους. Όσο καλλιεργημένοι, εξευγενισμένοι και αν είναι:

- Στέκουν σε μια αδιαπέραστη και γεμάτη αυτοπεποίθηση απόσταση και έχουν την βεβαιότητα και σκληρότητα, που είναι δύσκολο να διαλυθεί.

- Δεν κατέχουν τον πλούτο, αλλά κατέχονται απ’ αυτόν, που είναι χειρότερο και από το θάνατο.

- Η φιλανθρωπία τους είναι αλαζονεία.


Για να συγκεντρώσεις πλούτο:

- Πρέπει να κάνεις κακό.

-Να είσαι σκληρός και καθόλου γενναιόδωρος.

- Πρέπει να υπάρχει:

- Ασπλαχνία.

- Πονηρός υπολογισμός.

- Ατιμία.

- Αναζήτηση δύναμης.

- Εγωκεντρική δράση, που απλά καλύπτεται από εύηχες λέξεις όπως ευθύνη, καθήκον, απόδοση, δικαιώματα.

Ο "επιτυχημένος" άνθρωπος είναι:

- Σκληρός, κλεισμένος στον εαυτό του.

- Φορτωμένος με την ίδια του τη σπουδαιότητα, με τις ευθύνες του, τις επιτεύξεις του και τις αναμνήσεις του.

Η επιθυμία για επιτυχία είναι επιθυμία για κυριαρχία.

Ο άνθρωπος ο πλούσιος σε αγαθά, ο πλούσιος σε "γνώσεις" και "πεποιθήσεις", ποτέ δε θα γνωρίσει κάτι άλλο από σκοτάδι και θα είναι το κέντρο κάθε κακού και αθλιότητας.

Ο νοήμων άνθρωπος, επειδή είναι ευχαριστημένος με τα λίγα, είναι ελεύθερος από τα πολλά αποκτήματα.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.