Θάνατος – Φόβος (Γ΄)

Τι είναι η ζωή μας;

Γεννιόμαστε, πηγαίνομε σχολείο, πανεπιστήμιο, γάμος, παιδιά, δουλειά για 50 χρόνια, χαρές, λύπες, αγωνίες, άγχη κλπ και θέλομε να ξέρομε τι υπάρχει μετά το θάνατο.

Αν πετάξεις όλα αυτά που έχεις συγκεντρώσει μέσα σου, τότε αντιμετωπίζεις το πραγματικό γεγονός, ότι το εγώ σου τελειώνει, πεθαίνει.

Το εγώ σου που είναι φτιαγμένο από τη σκέψη σου, όλες σου τις αγωνίες, τα άγχη και τους πόθους τελειώνουν.

Το τελείωμα της προσκόλλησης στο εγώ είναι θάνατος.

Κάποιος είναι άπληστος, και όταν πεθαίνει, δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη απληστία του.

Γι’ αυτό τελείωσε τη απληστία σου τώρα. Αυτό είναι θάνατος.

Ώστε να ζεις πριν το θάνατο σημαίνει να ζεις με το θάνατο.

Κι έτσι ζεις σ’ ένα άχρονο κόσμο, γιατί καθετί που αποχτάς τελειώνει αδιάκοπα.

Αυτό σημαίνει το άδειασμα του περιεχομένου της συνείδησης σου.

Έτσι δεν υπάρχει πια χρόνος. Ο χρόνος σταματά κι αυτό είναι θάνατος.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Δ΄)

Οι πιο ευτελείς ενασχολήσεις είναι το μεθύσι και η σεξουαλική απόλαυση.

Μια κακοήθης γάγγραινα κατατρώγει, όλους όσους έχουν την εμμονή της κοιλιοδουλείας και των ηδονών.

Δεν υπάρχει τίποτα που να απασχολεί τον άνθρωπο λιγότερο από το να μάθει την τέχνη του ζην,

Όπως και δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να μάθει. Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθουμε να τη ζούμε.

Και το πιο περίεργο από όλα:

Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθουμε πώς να πεθαίνομε.

Το να ξέρει κανείς πώς να επενδύσει το χρόνο του, είναι γνώρισμα ανώτερου ανθρώπου.

Όσο λίγο, ή πολύ και αν διαρκέσει η ζωή του, είναι το ποσοστό της που διέθεσε σωστά.

Δεν εύχεται για το αύριο και δεν το φοβάται.

Όλα όσα τον ενδιαφέρουν τα γνωρίζει και τα έχει χορτάσει.

Αυτογνωσία (Θ΄)

Υπάρχει το εγώ, ο εαυτός, όταν του αφαιρεθούν οι ιδιότητες του;

Ο φόβος του να μην είσαι τίποτα είναι που σπρώχνει το εγώ σε δραστηριότητα.

Αλλά ο εαυτός (χωρίς το εγώ) δεν είναι τίποτα, είναι ένα κενό.

Αν μπορέσεις να αντικρίσεις αυτό το κενό και ζήσεις τη μηδενικότητα, τότε ο φόβος εξαφανίζεται και έρχεται η ελευθερία.

Τι είναι αυτό που υπερασπίζεσαι, που προφυλάσσεις πιο πολύ; Ασφαλώς είναι η ιδέα περί του εαυτού σου σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Αν δεν προφύλαγες την ιδέα, το κέντρο συσσωρεύσεως, δεν θα υπήρχε το εγώ και το δικό μου.

Αλλά αντιστέκεσαι σε κάθε τι που θα κατάστρεφε την ιδέα του εγώ.

Η ιδέα του εγώ είναι εντελώς επιφανειακή και επειδή ζεις στην επιφάνεια, μένεις ικανοποιημένος με τις αυταπάτες.

Το να είσαι τίποτα, σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος από την ιδέα να είσαι κάτι.

Όταν είσαι «τίποτα», είσαι τα πάντα, όχι μέσα:

- Από το δυνάμωμα της θέσης σου, ή την αύξηση του πλούτου και της δύναμης σου,

- Από την έμφαση που δίνεται στο Εγώ, στην προσωπικότητα,

Αλλά με τη συνεχή διάλυση αυτής της συνείδησης που δημιουργεί τη δύναμη, την απληστία, τη ζηλοφθονία, την κτητική φροντίδα, το φόβο και το πάθος.

Είναι άχρηστο να λες «θα προσπαθήσω ν’ αλλάξω», ή «αύριο θα είμαι διαφορετικός», γιατί αυτό που είσαι σήμερα θα είσαι και αύριο.

Μέσα στο τώρα βρίσκεται η αιωνιότητα και όταν κατανοήσεις το τώρα, είσαι ελεύθερος από το χρόνο.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θεός (Δ΄)

Ότι ξέρομε για το Θεό είναι:

- Οι ιδέες, οι σκέψεις, τα βιώματα των άλλων, ή και κάποιες στιγμές ενός μάλλον αορίστου δικού μας βιώματος.

Ο Θεός, δεν είναι κάτι του οποίου μπορείς να έχεις πείρα.

Ο Θεός είναι ένα βίωμα που δε βασίζεται σε καμία πίστη, σε κανένα δόγμα και σε καμία προηγούμενη πείρα.

Για να γνωρίσομε αυτό που είναι απροσμέτρητο, που είναι άχρονο:

- Ο νους πρέπει να είναι ελεύθερος από το χρόνο, δηλαδή να απελευθερωθεί απ’ όλες τις ιδέες και σκέψεις περί Θεού.

Ο Θεός δεν είναι ένα πράγμα του νου, δεν γεννιέται δια της αυτοπροβολής.

Ο νους που πιστεύει ότι υπάρχει θεός, ή ότι δεν υπάρχει, είναι εξίσου ένας οριοθετημένος, προκατειλημμένος νους.

Αν η σκέψη μπορεί να σκεφθεί το Θεό, την αλήθεια, την πραγματικότητα:

Αυτή η σκέψη δεν μπορεί να είναι η πραγματικότητα.

Για να μάθεις αν υπάρχει μια πραγματικότητα πέρα από τα μέτρα του νου σου:

Πρέπει να βάλεις στην άκρη κάθε πιστεύω και ν’ αρνηθείς κάθε μορφή ελπίδας, γιατί η ελπίδα γεννιέται από το πιστεύω. Αυτό απαιτεί πολύ ενέργεια.

Η αλήθεια δε βρίσκεται σε κανένα ναό, σε κανένα τζαμί, σε καμιά εκκλησία, που είναι ίσως σύμβολα, αλλά τα σύμβολα δεν είναι η πραγματικότητα.

Λατρεύοντας ένα σύμβολο χάνεις το πραγματικό, την αλήθεια, το Θεό.

Δυστυχώς στο σύμβολο έχει δοθεί μεγαλύτερη σημασία από την αλήθεια.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.