Θάνατος – Φόβος (B΄)

Ο φόβος σε κάνει να ταυτίζεσαι με κάποιον άλλο, με μια ομάδα, με μια ιδεολογία.

Η ταύτιση είναι ένα καταφύγιο, είναι η εξωτερική έκφραση και προβολή εσωτερικών αιτημάτων.

Ταυτίζεσαι με μια ιδέα ή με μια ομάδα, είτε κοσμική, είτε πνευματική, για να είσαι ασφαλής.

Ένα καταφύγιο απαιτεί προστασία και εκείνο που έχει ανάγκη προστασίας, γρήγορα καταστρέφεται.

Εκείνος που έχει ταυτιστεί με κάτι, ποτέ δε θα γνωρίσει την ελευθερία, μέσα στην οποία γεννιέται η αλήθεια.

Ο φόβος γεννιέται από την επιθυμία της ασφάλειας.

Αν υπάρχει απόλυτη ψυχολογική ασφάλεια, δεν υπάρχει φόβος.

Δεν μπορεί όμως ποτέ να υπάρξει ψυχολογική ασφάλεια, αν πάντα «προσπαθείς να γίνεις κάτι».

Υπάρχει πλήρης ασφάλεια, όταν δεν είσαι τίποτα, που σημαίνει να μην είσαι κάτι που η σκέψη έχει δημιουργήσει.

Βέβαια, το να είσαι απολύτως τίποτα, σημαίνει μια πλήρη αντίφαση με όλα όσα έχεις μάθει.

Όταν αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει:

- Σιγουριά σε τίποτα, στη ζωή, στο θάνατο,

- Ασφάλεια σε καμία αυθεντία,

Τότε πραγματικά έχεις νοημοσύνη.

Αυτή η νοημοσύνη δίδει απόλυτη σιγουριά.

Και τότε μπορείς να ζήσεις χωρίς καμία καθοδήγηση, χωρίς κανένα έλεγχο.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Γ΄)

Ανακάλεσε στη μνήμη σου:

- Τα έργα που κατάφερες στη διάρκεια της ζωής σου.

- Τους ανθρώπους που λεηλάτησαν τη ζωή σου, όχι μόνο εν αγνοία σου, αλλά και χωρίς καν να πάρεις είδηση την απώλεια.

- Πόσο μικρό φαντάζει με την πάροδο του χρόνου το λίγο καλό που απόμεινε από όλα αυτά.

Και θα καταλάβεις ότι πεθαίνεις πρόωρα, ενώ ζεις σαν να επρόκειτο να ζήσεις για πάντα.

Ποτέ δεν αναλογίζεσαι πόσο αδύναμος είσαι.

Δεν παρατηρείς πόσο γρήγορα περνά ο καιρός.

Χάνεις το χρόνο σου σαν να είχες άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο.

Και όλα αυτά τη στιγμή που είναι πολύ πιθανό, η μέρα που σπαταλάς να είναι η τελευταία της ζωής σου.

Τα καλλίτερα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα.

Δεν το αντιλαμβάνεσαι και δεν προσπαθείς να διασώσεις κάτι από αυτά τα χρόνια.

Να ζήσεις όσο πιο καλά γίνεται.

Αντίθετα τα αφήνεις να περάσουν και να φύγουν σαν να ήταν κάτι άχρηστο, σαν να μπορούσες να το επανακτήσεις ανά πάσα στιγμή.

Κάποιοι που θεωρούνται ότι βρίσκονται στο απόγειο της ευτυχίας, έφτασαν να πουν την αηδία που ένοιωθαν, για ότι είχαν κάνει μέχρι τότε στη ζωή τους.

Το άσχημο είναι ότι κανένας τους μετά από αυτές τις διαπιστώσεις δεν αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή του, αλλά επέστρεφαν στα ίδια.

Αυτογνωσία (Η΄)

Η κατανόηση του εαυτού είναι η αρχή της σοφίας.

Η αλήθεια, η ευτυχία, δεν μπορεί να έλθει χωρίς να κάνεις το ταξίδι μέσα στον εαυτό σου.

Δε μπορείς να ταξιδέψεις μακριά αν είσαι αγκυροβολημένος.

Είναι πολύ σημαντικό ν’ ανακαλύψεις από μόνος σου τι πραγματικά είσαι.

Όχι σύμφωνα με τις θεωρίες, τις ιδέες και τις εμπειρίες των ψυχολόγων, των φιλόσοφων και των γκουρού, αλλά:

Με την έρευνα όλης της φύσης του εαυτού σου, με το να δεις αυτό που πραγματικά είσαι.

Για να δεις ποιος πραγματικά είσαι, πρέπει να υπάρχει ελευθερία:

- Απ’ όλο το περιεχόμενο της συνείδησης σου,

- Όλα όσα έχει μαζέψει και συναρμολογήσει η σκέψη, που σημαίνει:

Να ελευθερώνεσαι από τους θυμούς, τις κτηνωδίες, τις ματαιοδοξίες και τις αλαζονείες σου, απ’ όλα τα πράγματα στα οποία είσαι παγιδευμένος.

Ο εαυτός πρέπει να κατανοηθεί στην καθημερινή ομιλία, στον τρόπο που σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε.

Αν μπορέσεις να έχεις επίγνωση της κάθε σκέψης, του κάθε αισθήματος, την κάθε στιγμή, τότε θα κατανοήσεις τους τρόπους λειτουργίας του εαυτού σου.

Τότε μόνο υπάρχει η δυνατότητα της ηρεμίας του νου, που μέσα σ’ αυτή μόνο μπορεί να γεννηθεί η υπέρτατη πραγματικότητα.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θεός (Γ΄)

Ο άνθρωπος δέχεται πολύ εύκολα το μονοπάτι που είναι το πιο βολικό και το πιο ευχάριστο και έτσι:

- Η αυθεντία υπαγορεύει και θεσμοθετεί μέσα σ’ ένα πολιτικό, θρησκευτικό, ψυχολογικό σύστημα, προσφέροντας μια μέθοδο που μ’ αυτή σου λένε ότι θα βρεις ασφάλεια.

Ο άνθρωπος «εκπαιδεύεται» να ζει μέσα σ’ αυτό το πεδίο των υποδειγμάτων, των ιδανικών, των πίστεων κλπ.

Δεν υπάρχει κανένα υπόβαθρο φιλοσοφικό, θρησκευτικό, ιδεολογικό, στο παρελθόν, στο παρόν, ή στο μέλλον, που μπορεί να προσφέρει οποιοδήποτε είδος ασφάλειας.

Όταν συμμορφώνεσαι σ’ ένα υπόδειγμα δεν είσαι ποτέ ελεύθερος.

Τι στιγμή που θα δεις ότι το ερώτημα, «πως θα αλλάξω», τοποθετεί αυτόματα μια νέα αυθεντία:

Τότε έχεις ξεφύγει από την παγίδα της αυθεντίας για πάντα.

Όταν αντιληφθείς ότι πρέπει να αλλάξεις και ότι:

- Δεν μπορείς άλλο να στηρίζεσαι σε καμιά παράδοση,

- Δε χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει ν’ αλλάξεις, ένα δάσκαλο, μια πίστη, ή ένα σύστημα.

Τότε είσαι ήδη ελεύθερος να ανακαλύψεις.

Όντας ελεύθερος, έχεις μείνει μόνος με τον εαυτό σου. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση ζωής του ανθρώπου.

Όταν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει ενέργεια και εκλείπει ο φόβος.

Μια ψυχή που δε φοβάται είναι γεμάτη αγάπη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος (Α΄)

Φοβόμαστε το θάνατο και εφευρίσκομε όλων των ειδών τις θρησκείες, θεωρίες, πίστεις, ελπίδες, για να συγκαλύψομε το γεγονός του θανάτου.

Όμως, το γεγονός του θανάτου παραμένει.

Έχομε καλλιεργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο από διαφυγές κι έτσι είμαστε παγιδευμένοι στη συνήθεια της διαφυγής.

Ζώντας σε μια τέτοια διεφθαρμένη και ηλίθια κοινωνία, όπως αυτή που ζούμε, που γεννά φόβο:

- Όλοι μας φέρομε το φορτίο κάποιου φόβου,

- Και ο φόβος αυτός παραμορφώνει και αποβλακώνει την καθημερινή μας ζωή.

Υπάρχει ο φυσικός φόβος, αλλά αυτό είναι κάτι που έχομε κληρονομήσει από τα ζώα.

Εδώ πρόκειται για τους ψυχολογικούς φόβους.

Όταν καταλάβομε τους ψυχολογικούς φόβους,

Τότε θα είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσομε και τους ζωώδεις φόβους.

Δεν υπάρχει φόβος σαν αφηρημένη ιδέα. Ο φόβος έχει πάντα σχέση με κάτι.

- Ο φόβος να μη χάσεις τη δουλειά, τη γυναίκα, τα παιδιά σου.

- Ο φόβος να μην πετύχεις, ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου, αναρίθμητοι προσωπικοί φόβοι.

Η σκέψη δημιουργεί με τον καιρό το αίσθημα ότι φοβάσαι. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για το φόβο.

Αν δεν υπήρχε η σκέψη του θανάτου δεν θα φοβόσουν το θάνατο.

Όταν καταλάβεις ότι είσαι ένα μέρος του φόβου σου και όχι ξεχωριστός απ’ αυτόν, ότι είσαι ο φόβος...

Τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, τότε ο φόβος τελειώνει ολοκληρωτικά.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Μικρή Ζωή (Β΄)

Μόνο για μια και μοναδική μέρα μπορούμε να μιλάμε. Αυτή ακριβώς που κυλά σήμερα.

Η ζωή δεν είναι μικρή, φαίνεται μικρή,

Επειδή ένα μεγάλο μέρος της το ξοδεύομε άσκοπα,

Χωρίς να μας νοιάζει να δημιουργήσουμε κάτι που να έχει αξία.

Κάνουμε τη ζωή να φαίνεται σύντομη με την απληστία μας.

Συλλογίσου πως πέρασες τη ζωή σου και θα δεις,

Ότι έχεις ζήσει πολύ λιγότερα χρόνια από αυτά που νομίζεις σύμφωνα με την ηλικία σου. Αφαίρεσε από την ηλικία σου το χρόνο που:

- Δαπάνησες για ασχολίες που ήσουν αναγκασμένος να κάνεις.

- Άφησες να περάσει ανεκμετάλλευτος.

- Ήσουν άρρωστος.

Θυμήσου:

- Τις ελάχιστες φορές, που κατάφερες να μην επιθυμήσεις τίποτα περισσότερο από αυτό που αποφάσισες αρχικά να επιδιώξεις.

- Τις σπάνιες εκείνες ημέρες που τελείωσαν, όπως ακριβώς είχες ευχηθεί,

- Τις στιγμές που κατάφερες να αξιοποιήσεις τον εαυτό σου, που το πρόσωπο σου ήταν γαλήνιο και το πνεύμα σου ήρεμο.