Αγάπη (Β')

Η ζήλεια δεν προκαλείται από τον άλλο,

- Αλλά από την αξία και τη σημασία που δίνεις στον εαυτό σου.

- Αλλά λες, «εγώ δεν έχω καμιά σημασία».

- Η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, είναι το παν για μένα».

Όλοι έχουν ένα πράγμα από το οποίο γαντζώνονται, μολονότι παίρνει διαφορετικές μορφές,

- Η πρόθεση είναι η ίδια, χωρίς το αντικείμενο της προσκόλλησης.

- Αισθάνεσαι χαμένος, φοβάσαι να είσαι ολομόναχος.

Χρησιμοποιείς τη γυναίκα σου, όπως σε χρησιμοποιεί κι αυτή,

- Για να είσαι «ευτυχισμένος».
- Για να έχεις ένα σύντροφο και να μη νοιώθεις μοναξιά.

Αυτή την αμοιβαία ανάγκη την ονομάζομε αγάπη.

Αν έβλεπες κάποιον άλλο άνδρα,

- Δε θα ζήλευες πια τον άνδρα σου, αλλά θα προσκολλιόσουν στον άλλο και θα ζήλευες μετά αυτόν...κοκ.

Η ζήλεια είναι ένας από τους τρόπους για να κρατήσεις τον άνθρωπο σου.

Όσο περισσότερο ζηλεύεις, τόσο μεγαλύτερο είναι το αίσθημα κατοχής.

Κατέχω σημαίνει ζηλεύω.

Το να κατέχεις,

- Σε κάνει ευτυχισμένο, σου δίνει βεβαιότητα και ασφάλεια, σε κάνει σπουδαίο και

- Σ’ αυτή τη σπουδαιότητα προσκολλάσαι.

Όταν ενσυνείδητα δεν «κατέχεις» και δε σε απασχολεί η βεβαιότητα, τότε δεν υπάρχει ζήλεια, υπάρχει αγάπη.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.