ΤΑΟ, ο «Δρόμος» (Β΄)

Να είσαι σταθερός χωρίς να είσαι επιθετικός, να είσαι εύκαμπτος χωρίς να είσαι αδύναμος. Να κατακαίς τις αποκτημένες συνήθειες που έχουν γίνει καταναγκαστικές.

Αντιμετωπίζοντας τα γεγονότα χωρίς φόβο, δίχως να ταράσσεσαι από τις δυσκολίες, η τύχη ή η ατυχία που συναντάς εξαρτάται από τους άλλους, ενώ η δημιουργία της ζωής εξαρτάται από εσένα τον ίδιο.

Αποδεχόμενος το πικρό μαζί με το γλυκό, αποδεχόμενος τη ζωή αλλά και το θάνατο, ισχυρός στην πειθαρχία, μπορείς να δράσεις, να αναπαυθείς, να αλλάξεις, χωρίς να εμποδίζεσαι κατά κανένα τρόπο.

Όντας ικανός να είσαι δυνατός, ικανός να υποχωρείς σε συμφωνία με την αλήθεια και συμβαδίζοντας με την εποχή, γνωρίζοντας πότε να προχωρείς και πότε να υποχωρείς, να είσαι μεγάλος και να είσαι μικρός, να είσαι ενεργητικός και παθητικός, τότε μπορείς να αναλάβεις τη Δημιουργία, να ξεπεράσεις τη ζωή και το θάνατο.

Είναι σημαντικό να μη χάνεις χρόνο αμφιταλαντευόμενος και να μην τα παρατάς στη μέση, γιατί έτσι θα σου μείνει μόνο η δυστυχία.

Να είσαι κενός και διαυγής, χωρίς να παράγεις σκέψεις από τα μέσα, ούτε να προσλαμβάνεις πράγματα από έξω, πάντοτε ατάραχος αλλά ανταποκριτικός, τότε ακόμα και αν βρίσκεσαι στο μέσο της αναστάτωσης και της ταραχής, ο νους σου θα είναι καθαρός σαν καθρέπτης, τότε θα είσαι ανεπηρέαστος από τις καταστάσεις.

Όταν οι άνθρωποι υπερβάλλουν και εξυψώνουν τον εαυτό τους, έχοντας εμπιστοσύνη στο ταλέντο και την ικανότητα τους, καμαρώνοντας σαν να ήταν σοφοί, οι άλλοι συχνά τους απεχθάνονται και τελικά πέφτουν πιο κάτω από τους άλλους.

Όταν οι άνθρωποι ταπεινώνονται και μειώνουν τον εαυτό τους, εγκαταλείποντας το διανοουμενισμό, μετριοπαθείς και συγκρατημένοι, τότε οι άλλοι τους σέβονται.

Ο μετριόφρων επιδέχεται αύξηση, ενώ ο αυτάρεσκος συναντά την απώλεια.

Στα εξελιγμένα άτομα όσο πιο ανώτερο γίνεται το μονοπάτι τους, τόσο πιο ταπεινή είναι η καρδιά τους.

Τα εξελιγμένα ανθρώπινα όντα μεταμορφώνουν το παροδικό και αποκαθιστούν το αρχέγονο. Αναπαύουν το σώμα τους στο ανοικτό διάστημα, αποθηκεύουν το πνεύμα τους σε σιωπηλή ηρεμία.

Επιλογή από το έργο, «Η Αφύπνιση στο ΤΑΟ», του Λιου Ι Μινγκ.