Μην Φοβάσαι

 
Έχει ξημερώσει και είσαι παραδομένος σε ένα γλυκό ύπνο, που δεν θέλεις να σηκωθείς με τίποτα. Το μόνο που θέλεις είναι να αφεθείς στον ύπνο. Να συνεχίσεις να κοιμάσαι... Κάπως έτσι μπορεί να είναι ο θάνατος. Μην φοβάσαι.

Μήπως;

 

Γεννήθηκες και μετά από λίγα χρόνια συνειδητοποίησες ότι υπάρχεις και είσαι εσύ.

Γνώρισες το περιβάλλον σου, μεγάλωσες και κάποτε ξέρεις ότι θα πεθάνεις. 

Μήπως ζεις ξανά και ξανά, (χωρίς να θυμάσαι); 

Μήπως η ζωή και ο θάνατος δεν είναι αντίθετα φαινόμενα, αλλά συμπληρωματικά και υπάρχεις σε έναν ατελείωτο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας;

Σ' αυτή τη Zωή

 

Μην αδικείς - μην κάνεις κακό (μπορείς), να αγαπάς (μπορείς), να βοηθάς (όσο μπορείς), οι πράξεις σου σε καθορίζουν στην άλλη σου ζωή.

Ψυχή και Συνείδηση

Η ζωή είναι ένα όνειρο της συνείδησης της ύλης. Ο θάνατος είναι η συνέχιση του ονείρου της ασυνείδητης (αιώνιας) ψυχής για τους (κοινούς) θνητούς, και η αφύπνιση της στα ανώτερα όντα.

Η Zωή μια… Στιγμή

Μια στιγμή όλα τα χρόνια που πέρασαν και έγιναν αναμνήσεις. Όλη η ζωή ένα συνεχές τώρα, που κάθε στιγμή γίνεται παρελθόν. Απολάμβανε στο τώρα τις στιγμές που απομένουν, χωρίς προσκόλληση στο παρελθόν, (που δεν αλλάζει) και στο μέλλον, (που δεν ξέρεις πως θα είναι).

..Σκέψου 2

 

Οι κακοτυχίες, οι αρρώστιες και οι στενοχώριες που συνεπάγονται δεν αντιμετωπίζονται με την προσκόλληση στην συμφορά. Η απώλεια της αισιοδοξίας και της πίστης στην ζωή, αναπαράγει περισσότερη δυστυχία και αρρώστια.

Κάθε αρνητική σκέψη ας μετατρέπεται σε θετική, (δύσκολο αλλά όχι αδύνατο), βοηθά στην συνέχιση της σύντομης παρουσίας σ’ αυτό τον κόσμο.

..Σκέψου 1

 

Μια στιγμή από την ημέρα που γεννήθηκες.

Μια στιγμή από τότε που πήγες σε σχολεία και αποφοίτησες.

Μια στιγμή από τότε που άσκησες το επάγγελμα σου.


Μια στιγμή από την ημέρα που γνώρισες τον άνθρωπο σου, έζησες μαζί και μεγάλωσες παιδιά.

Μια στιγμή όλα τα χρόνια που πέρασαν και έγιναν αναμνήσεις.

Ζήσε τις στιγμές που απομένουν, κάθε μία σαν να είναι η τελευταία.

Η Φύση του Ανθρώπου 8 (Τέλος)

Όλοι οι προφήτες και ο Χριστός έχουν μιλήσει για τον θάνατο σ’ αυτή τη ζωή, τον θάνατο του τυράννου, του εγώ, που μας μετατρέπει σε σκλάβους και που η καταστροφή του μπορεί να εξασφαλίσει την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Η Φύση του Ανθρώπου 7

 
Θα πρέπει να πεθάνεις για όλα όσα αποτελούν τη συνηθισμένη ζωή. Χωρίς θάνατο καμία ανάσταση, αν δεν πεθάνεις δεν θα αναστηθείς. Δεν πρόκειται για το θάνατο του σώματος, γιατί για τον θάνατο αυτό, διόλου ανάσταση χρειάζεται. Αν υπάρχει ψυχή και είναι αθάνατη, μπορεί να κάνει χωρίς την ανάσταση του σώματος.

Η Φύση του Ανθρώπου 6

Ο αληθινός άνθρωπος, αυτός που απέκτησε ήδη το δικό του «είναι», όπως και ο άνθρωπος σε εισαγωγικά, που δεν το έχει, είναι το ίδιο σκλάβοι της φύσης, ωστόσο υπάρχει ανάμεσα τους μια διαφορά: ο πρώτος παίρνοντας μια συνειδητή στάση απέναντι στη σκλαβιά του, αποκτά τη δυνατότητα ενώ υπηρετεί την παγκόσμια πραγματοποίηση, να αφιερώνει ένα μέρος από τις εκδηλώσεις του, σύμφωνα με τις προβλέψεις της μεγάλης φύσης, στην απόκτηση ενός άφθαρτου είναι, ενώ ο άλλος, επειδή δε συνειδητοποιεί τη σκλαβιά του παραμένει σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του ένα «εγώ», το οποίο όταν πια γίνει άχρηστο, καταστρέφεται για πάντα.

Η Φύση του Ανθρώπου 5

Όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως είναι σκλάβοι της φύσης, για να εκπληρώσουν αυτό που καθορίστηκε για τον καθένα σύμφωνα με το είναι του, δηλαδή σύμφωνα με ότι του μεταδόθηκε κληρονομικά και ότι απέκτησε συνειδητά μόνος του.