Θάνατος – Φόβος 32

Η ελευθερία από το γνωστό, (το άδειασμα του μυαλού από τις καθημερινές επιθυμίες, ικανοποιήσεις, αγωνίες κλπ) είναι θάνατος.

Το να πεθαίνεις κάθε μέρα, κάθε στιγμή, (που σημαίνει να έχεις ένα καθαρό μυαλό) είναι η άχρονη ύπαρξη.
 
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 31

Το να πεθαίνεις είναι το να έχεις ένα μυαλό τελείως άδειο από τις καθημερινές επιθυμίες, ικανοποιήσεις και αγωνίες σου.

Ο θάνατος είναι μια ανανέωση στην οποία η σκέψη δε λειτουργεί καθόλου.
 
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 30

Νομίζομε ότι η ζωή είναι πάντα στο παρόν και ο θάνατος είναι κάτι που μας περιμένει σ’ ένα μακρινό χρόνο.

Αλλά ο θάνατος είναι όπως η ζωή, όταν ξέρεις να ζεις.

Για να ζεις ολοκληρωτικά, κάθε μέρα, πρέπει να πεθαίνει κάθε τι από χτες,

αλλιώς ζεις μηχανικά και ένα μηχανικό μυαλό δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τι είναι αγάπη και τι είναι ελευθερία.
 
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 29

Προτιμούμε να προσκολληθούμε στο γνωστό, (το σπίτι μας, το αυτοκίνητο μας, τα έπιπλα μας, την δουλειά μας, την φήμη μας, τους θεούς μας κλπ), παρά να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο.

 



Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 28

Η ζωή είναι η καθημερινή λύπη, η πίκρα, η σύγχυση, με στιγμές μόνο ευτυχίας.

Και είναι αυτό που ονομάζεις ζωή και φοβάσαι να πεθάνεις, που σημαίνει να σταματήσεις αυτή τη μιζέρια.

Έχεις ξεχωρίσει την ζωή από τον θάνατο και έτσι δημιουργείται ο φόβος.
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.