Θάνατος – Φόβος 21

Το εγώ σε όλη την ζωή συσσωρεύει γνώσεις. Έχει μνήμες ευχαρίστησης και πόνου.

Έχει ψυχολογικές συγκρούσεις με πράγματα που θέλησε να κάνει και δεν έκανε κλπ.

Είναι αυτό (το εγώ) που τελειώνει πραγματικά και φοβάσαι, και όχι εκείνο που βρίσκεται πέρα από τον θάνατο.
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 20

Υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στο θάνατο,

* εκτός από το ότι ο φυσικός οργανισμός φθάνει σ’ ένα τέλος.

Είναι το τέλος που έρχεται ψυχολογικά στο εγώ.
 
Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 19

Όταν ζεις πριν το θάνατο σημαίνει ότι ζεις με το θάνατο.

Αυτό σημαίνει το άδειασμα του περιεχομένου της συνείδησης σου, (που είναι θάνατος).

Κι έτσι ζεις σ’ ένα άχρονο κόσμο, γιατί καθετί που αποχτάς τελειώνει αδιάκοπα.

Έτσι δεν υπάρχει πια χρόνος.
Ο χρόνος σταματά κι αυτό είναι θάνατος.

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 18

Κάποιος είναι άπληστος, και όταν πεθαίνει, δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη απληστία του.

Γι’ αυτό τελείωσε τη απληστία σου τώρα. Αυτό είναι θάνατος.

Έτσι ζεις πριν τον θάνατο, που σημαίνει ότι ζεις με τον θάνατο.


Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

Θάνατος – Φόβος 17

Το εγώ είναι φτιαγμένο από την σκέψη, με όλα τα άγχη, τις αγωνίες τους πόθους κλπ.

Το τελείωμα στα άγχη, στις αγωνίες στους πόθους κλπ συμβαίνει, όταν παύσει η προσκόλληση στο εγώ.

Το τελείωμα της προσκόλλησης στο εγώ είναι θάνατος, (ανυπαρξία εγώ).

Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.